من برای پیدا کردن پارتنر خیلی دقت میکنم که همه جوره باب میلم باشه، ظاهری، موقعیتی، اخلاقی و حسم بهش در نگاه اول
اما وقتی از همه چیش خوشم بیاد و ب دلم بشینه زود وابستش میشم، دلم میخواد همش پیشش باشم و اصلا نمیتونم جلوی احساسمو بگیرم🥲🥲🥲
و هیچ کدومشونم نموندن تاحالا
همه رفتن😟
مگه تا حالا چندبار دوست شدی رابطه برقرار کردی میگی پارتنر
چقد مث منی 🥲
خب نباش
منم خیلی اینجوری بودم تقریبا با هرکی دوست میشدم وابستش میشدم ولی از ۲۲ به بعد اصلا برام مهم نبود .
چون پارتنر برات نقش همه رو پر میکنهه...نمیدونم چرا تو ایران طرف با یکی دوست میشه دوستاش و هدفاش و خانواده فراموش میشن....با دوستات وقت بگذرون ،کتاب بخون..حتما به استقلالت فک کن سر کار برو...با خانواده برو بیرون...اونموقع میبینی همه جایی هستن که باید...معلومه وقتی از پارتنرت بخوای همه این نقش هارو برات بازی کنه خسته میشه
اگر میخوای رابطه درست و حسابی داشته باشی، طرف مقابلت باید یکی از آدمای مهم زندگیت باشه نه تنها ترینش...این شخصیت خودته گاهی بگی کار دارم...با دوستام قرار دارم...تایم باشگاهمه دارم میرم....یعنی باید انسانی باشی که داره زندکی میکنه نه انسان آویزونی که هر لحظه منتظره یکی بهش پیام بده
درسته
ولي وقتي خوشم بياد از يكي
كل احساسمو درگیر میکنه
چون حیلی احساسی ام🥲
من چند تا شغل دارم
وقتی مثلا طرفم درست باهام رفتار نمیکنه از کارهام میمونم، ضرر مالی میکنم، باشگاه نمیرم، کلاسامو نمیرم چون خیلی ناراحتم و نمیتونم تمرکز کنم، از اون ابتدا هم همین بود اوضاع
خب عوض شو...دلیل نداره چون تا الان اینجوری بودی بعد اینم اینجوری باشی...والا من ۵ میرسم خونه نامزدم ۱۰ ولی هیچوقت نمیگم کجایی بیا زنگ بزن ...منتظر میمونم بیاد و زنگ بزنه...دیگه عادت کردم هیچوقت ۲ بار زنگ نمیزنم۲ بار پیام نمیدم ...منتظر میمونم ببینه و جواب بده....کل زندگی و کارتو چرا باید درگیر کنی!!!
