بچه ها سلام..من بعد از یکسال و خورده ای ضربه های روحی متعدد ناشی از دست دادن مادر عزیزم بر اثر سرطان و از دست دادن جنینم بخاطر سندروم داون در سال گذشته خیلی غمگین بودم...
پیش روانشناس رفتم و چون تک دختر هستم و فرزندی هم ندارم دکتر پیشنهاد کرد دوباره باردار شم و با اومدن بچه روحیه ام بهتر بشه.
الان باردارم و ویار وحشتناکی دارم ..چند روز پیش رفتم خونه مادرشوهرم و اونجا برای خودم یه دیگ آش پختم..تنها غذایی که میلم می‌کشه بخورم..هنوز خودم نخورده بودم و منتظر بودم که سفره پهن کنن و بخورم که دیدم مادرشوهرم ۸۰ درصد آش رو ریخته توی ظرف بده پسرش ببره برا اون یکی عروسش..یه کمی ته قابلمه مونده بود که همه اشون باهام خوردن و من شاید دو سه تا قاشق خوردم و خیلی دلم موند و ناراحت شدم.میخواستم یکمی بیارم خونه یکی دو روز حداقل بخورم.
از اونجایی که مادرمم فوت شده و واقعا توی این حالت ویار هیچ کسی جز پدرم هوامو نداره..به نظرتون حق نداشتم ناراحت بشم؟؟ یعنی فکر نکرد این بیچاره با این حالش غذا درست کرده بذارم یه کمی با خودش ببره..نظر شما چیه؟؟
