من 30 سالمه خودم میدونم ممکنه دیر بشه اما چیکار کنم وقتی خواستگار مناسبی ندارم نباید که بمیرم یا خودم و بکشم همش پیش خودم میگم این همه آدم که جدا شدن که همسرشون فوت شده یا حتی زیر یه سقف هستن با طلاق عاطفی دارن زندگی می‌کنن دیگه من چون این شرایط و دارم که نباید بمیرم
من از اون دخترام که خودم و محدود به شوهر نکردم ورزش میکنم مراقب زیبایی و سلامتیمم درس میخونم کار میکنم و خب قطعا همسر خوبم یه نعمته و منم امیدوارم که نصیبم بشه
اما نمیخوام به خاطر به دست آوردن شوهر هر خفتی و بکشم که
این روزها اطرافیان خیلی حرف میزنن که دیر شده دیگه کسی نمیگیرتت یکاری کن هر کی اومد دیگه فکر نکن بله بده وووو
دیگه هر کی میبینه من و یا آدرس دعا نویس میده یا دلداری میده یا...
حرف بی تاثیر نیست و روحیم و به هم ریختن حالا خواسته یا ناخواسته
واقعا بنظر شما یه خانم مجرد از سی گذشته چیز خیلی عجیبیه؟ خیلی وحشتناک؟
من زندگی آرومی و برای خودم ساختم ولی این روزها به هم ریختم و نمی‌دونم کار درست چیه حس میکنم انگار باید هر طور شده یه شوهری کرد تا مردم ولت کنن
دیدگاه خودم اینه سن مهم نیست آدم باید مسیر زندگی و بره جلو و یه روزی یه جایی با یه شخصی آشنا میشی و اونجاست که متوجه میشی چرا این همه سال و تنها بودی و زندگیت و باهاش میسازی
وقتی این حرف و میزنم همه میگن این حرفها برای بیست ساله هاست و تو دیگه وقت نداری
