ببین قبل از هر چیزی به این فکر کن که آیا طلاق آخرین و تنها راه پیش روی تو هست یا نه؟ چون بچه داری و لازمه محتاطانه تر عمل کنی. اگر تمام جوانب رو سنجیدی و میزان حمایتی ک بعد طلاق داری چه مالی و چه عاطفی، رو هم درنظر گرفتی بعدش اقدام کن. هر اتفاقی ممکنه بعد طلاق برات رخ بده رو تصور کن، اگر تحملش رو داری و شرایط برات بهتر از الان هست در هر صورت، حالا ادامه حرفم رو میگم.
ببین اگر حق طلاق نداری بین ۲ تا ۵ سال زمان برای جدایی قانونی در نظر بگیر. الان دیگه کسی برای مهریه زندان نمیره به هیچ عنوان. رهن خونه هم جزو مستثنیات دِین محسوب میشه. پس قابل توقیف نیست خصوصا اگه مبلغ قابل توجهی نباشه. مهم تر از هر چیزی داشتن حق طلاقه. خودتو با یک بچه سردرگم پله های دادگاه و این شکایت و اون شکایت نکن. سر لج نندازش که اگر بیفته و حق طلاق رو بهت نده دستت به هیچ کجا بند نیست. من ۳ سال پله های دادگاه هارو بالا پایین کردم،پس حرف الکی نمیزنم. اگر بعد همه حرفایی که گفتم و در نظر گرفتن همه چیز، همه چیز، آینده ت، بچه ت، وضعیت مالیت، تحمل حرف دیگران و... باز هم مصر ب طلاق بودی با وساطت بزرگترا فقط حق طلاق بگیر و بس.
اما خواهر خوبم چون بچه داری عجله نکن بی گدار ب آب نزن. و اگه دوست داری بگو مشکل شوهرت چیه ک ب فکر جدایی افتادی