حس میکنم خدا دوسم نداره، همش بدبیاری. حس میکنم بد شانسم چند ساله همش بدشانسی آوردم نگین شانس نیست و اینا که واقعا واسم پیش اومده، حتی بقیه هم بهم میگن. دیشب از غصه هی بی هدف رانندگی میکردم و سیگار میکشیدم. خدا چرا منو نمیبینه؟ من که براش بنده ی خوبی بودم
منم سرد سردم
شاید مربوط به قانون جذب بشه
تو هرچقدر بگی وای من چقدر بدشانسم چقدر بدبختم ، بیشتر بدشانسی جذب زندگیت میشه و بد میاری
منم در این لحظه حالم خوب نیست.
حسم اینه که دنیا جای جالبی نیست. ولی چون مجبورم توش باشم، با خوشیای کوچیک سر خودمو گرم میکنم . کمی هم بدجنس میشم . بدجنس نه به معنای آسیب زدن. بلکه به معنای خدمات ندادن.
راحتی خودم بره در اولویت تا جایی که ممکنه.
مثلا به جای اشپزی و رفت و روب، بخوابم. کتاب بخونم و امثال اینها. به جای تلاش در بهتر کردن دنیا، در حل مشکلات، حداکثر میزان استراحت ممکن رو به خودم و به ذهن و روحم بدم.
به من چه که دنیا خراب در خراب در خرابه.
من میخوابم!
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
55 ثانیه پیش
58 ثانیه پیش
59 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
