یه بخشی‌ش هم به خاطر تربیت اشتباه همسرتونه. ان‌شاالله خودتون مادر شدین حتما اینو به یاد داشته باشید: تسلیم فریاد یا گریه بچه‌تون نشید. اجازه ندین فرزندتون با شلوغ‌کاری ازتون باج بگیره یا وادارتون کنه ساکت شید یا به کاری رو که اون میخواد انجام بدین.
قکر نمی‌کنم همسرتون توی این سن دیگه از این نظر رفتارشون قابلیت تصحیح داشته باشه. چون این گزاره تربیتی مادرشون توی وجودشون نهادینه شده.
کلا وقتی اومد خواستگاری گفت من زود عصبی میشم
پرسیدم بعدش چیکار می‌کنی
گفت چند لحظه تنها باشم آروم میشم
و الان خیلی زود عصبی میشه و توی خونشون همه ازش حساب میبرن
در صورتی که خونواده من همه با هم با آرامش حرف میزنن توی اینهمه سال یه دفه اینجوری که ما باهم دعوا کردیم خونواده م دعوا نکردن
تمام این سالها هم براش تولد در حد خودمون خوب گرفتم
هم حتما روز وکیل به یه نوعی سورپرایزش کردم و مناسبت های دیگه
ولی اون اوج محبتش پر کردن کارت عابر بانک من هست و تمام ...
عزیزم کامل درکت میکنم
همسر من فکر می‌کرد در مورد مسائل کاری نباید باهام حرف بزنه و تموم مسائل کار مربوط به کار و نباید تو خونه مطرح کنه .
هر کسی یه جور خصوصیات اخلاقی داره تا سال ها اول زندگی مون همین بود و من واقعا اذیت میشدم
نشستم یه روز کامل باهاش حرف زدم که من دوست دارن از مسائل کاری ات بگی از مشکلاتش بگی به قول معروف مشکل گفته شده نصف شده اس یعنی تو از مشکلات بگی از رو دوش خودتم کم میشه از خوشی هاش بگو از خنده هاش بگو تا با هم بخندیم
منم از تموم اتفاقات پیرامون خودم میگم تا حرفی برای گفتن داشته باشیم
شما بدون حساسیت رو شخص خاصی به اتفاقاتی که براتون تعریف میکنه گوش کن .
اگر ناراحت نمیشه به یه مناسبتی گلی شیرینی هدیه ایی بگیر برو دفتر کارش
یا براش پست کن
اگر این موضوع عذابت میده با فاصله گرفتن هیچی درست نمیشه من امتحان کردم عزیزم موضوع رو باید حل اش کنی یا تنهایی یا با همسر یا با مشاوره
چون این یکی از دغدغه های ذهنته و به راحتی هم از بین نمیره
ممنون عزیزم
من بهش اعتماد دارم ولی انگار خودش باورش نمیشه بهش اعتماد دارم
اصلا در مورد مسایل کاری که هیچ خیلی خیلی به ندرت حتی در مورد مسائل خونوادگیشون هم انگار سختشه حرف بزنه
همیشه اونی که بیشتر حرف میزنه منم
با اینکه همش توی خونه هستم ولی اوج هنرش اینه که میاد صد مرتبه می‌پرسه چه خبرا با کیا حرف زدی و به نظر خودش سوال کردن اون بابت اینه که میخواد سر حرف و باز بکنه و سوال کردن من علتش حس شک و بدبینی منه
خیلی باهاش حرف زدم که تو به من خوش بین باش مشکلاتمون حل میشه ولی متأسفانه نه اون درست شده نه من
و اصلا اهل حرف زدن نیست
ترجیح میده مشکل و رها کنه تا به مرور زمان فراموش بشه و همش میگه تو اونقدر مشکل و کش میدی که برگرده بخوره توی صورتمون
در صورتی که من میخوام حل بشه به نتیجه برسه
هرچند بی نتیجه س
و خودش که تظاهر میکنه همه چیز و فراموش میکنه با جزییات تمام دعواهایی که حتی من فراموش کردم و به خاطر داره
واقعا میترسم از ادامه این زندگی
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
