الی جان من دقیقا شرح حال شما رو نمی دونم...فقط می تونم بگم که من خیلی زیاد تحقیق کردم در مورد آمبولازیسیون...می دونم که به فیبرم های بزرگ که باعث خونریزی زیاد میشن (یعنی رگ خونرسانی و تغذیه ی زیاد از خون) دارند خیلی خوب جواب میده و دیگه اینجا اصلا بحث جراح و متخصص زنان وسط نیست و فقط باید یه رادیولوژیست ماهر و کار بلد این کار رو انجام بده که حین انجام کار، فقط رگ خونرسانی فیبرم رو قطع کنه و به عروق دیگه ی رحم آسیب نرسونه!!!و انجام درست این کار، میشه یک آمبولازیسیون موفق! برای همین خیلی وقتا مورد فیبرم های بزرگ که باعث سقط جنین میشه،شاید بهترین کار براشون همین آمبولیزه هست و تازه جای بچه باز میشه که بشه بعدش حامله شد و بچه جا واسه رشد داشته باشه توو رحم...
چون همش با عروق درگیره، همه میگن واسه کسایی که چندتا فیبرم داشته باشن برای حاملگی شون ممکنه مشکلی به وجود بیاد و این روش رو برای اونا توصیه نمی کنن و وقتی سرچ می کنیم، می بینیم میگن برای کسایی که یه دور بچه دار شدن این کار پیشنهاد میشه که اگر خدایی نکرده عروق خونرسانی رحم مشکل پیدا کرد و به دنبالش بیمار یائسگی زودرس گرفت، حداقل بچه ش رو داشته باشه و به دنبال درمان نازایی نره دیگه!!! دکتر قناعتی که تا اونجایی که من شنیدم واسه اکثر فیبرم ها انجام میده این کار رو...حتی وقتی من واسه اولین بار واسه مشاوره رفته بودم پیشش،یه دختری ازدواج نکرده بود و 4 تا فیبرم بزرگ و کوچیک داشت،(11،8،4،3 سانت) حدوداً 8 ماهی می شد که پیشش آمبولیزه کرده بود و از نتیجه ی کار قناعتی کاملا راضی بود (با اینکه دکتر صنعتی بهش گفته بود ممکنه دیگه بچه دار نشی)!!!
چون واسه هر کسی یه چیزی مهمه!!!این دختر تو 35 سالگی اون قدر درد کشیده بود و خونریزی های وحشتناک داشت که دیگه کم خونی ش (مثل من) مشکل حاد تر از فیبرمش شده بود و تمام جراح ها بهش گفته بودند به این رحم دست بزنیم (چون جای فیبرم هات بده) حین عمل رحم به خونریزی میفته و باید درش بیاریم!!!خُب معلومه که آمبولیزه واسش بهترین راهه تو همچین کِیسی!!!جون بیمار از هر چیزی واجب تره!!!رحمش رو که در میاورد که بچه دار نمی شد!!! پس حتی با تعداد زیاد فیبرماش، این راه رو انتخاب کرد و راضی بود و می گفت تا 6 ماه خونریزی های شدیدم رو داشتم و از ماه 7 و 8 عین یه آدم معمولی و عادی پریود شدم!!!هموگلوبینش از 5 اومده بود رو 15 و ریزش موهاش قطع شده بود...
واااای چقدر حرف زدم!!!اصلا جواب سوال شما رو ندادم هنوز!!!به خدا اون قدر خودم توی نت و این ور و اون ور سر آمبولیزه کردن دنبال کامنت مریضا بودم و هیچی ندیدم، دلم می خواد اگه چیزایی که می دونم 1% هم به کسی کمک بکنه بگم!!!
و اما جواب سوال تو عزیزم
:
دکتر قناعتی، ماهرترین رادیولوژیست توی این کاره..این روش درمان کلا جزو روش های درمان جدید حساب میشه و تا اون جایی که من شنیدم، این روش رو ایشون توو ایران آوردن...فیبرم جزو کارای سبکش هست اصلاً!!!همین کار رو با تومور های مغزی و یا سرطانی و ... هم انجام میده و رگ های خونرسانیشون رو قطع می کنه!!!
توو بیمارستان دولتی "امام خمینی" و خصوصی "ایرانمهر" این کار رو انجام میده.قیمت بیمارستان "امام خمینی" رو نمی دونم و اگه تصمیمت اونجا بود حتماً حتماً ازش بپرس که خودتون اونجا این کار رو می کنین یا دانشجوهاتون!؟! (چون همون طور که گفتم خیلی خیلی خیلی ماهر بودن رادیولوژیست مهمه توو این کار!!!)
من توو بیمارستان ایرانمهر، شنبه ی همین هفته که گذشت آمبولیزه کردم، قیمتش 6 میلیون تومان "(دقیقا 48000 تومان از 6 میلیون کمتر) شد..بیمه تامین اجتماعی قبول نمی کنه!!! اگه بیمه ی تکمیلی هم داشته باشی، باید اول کل پول رو پرداخت کنی، بعد بسته به شرایط نوع بیمه ت یه مقداری ش برگشته میشه بهت...
و اما در مورد درد!
ببین میزان درد فقط و فقط به آستانه ی درد بیمار بستگی داره!!!من رو اون قدر از دردش الکی ترسونده بودن که وقتی رفتم پیش دکتر قناعتی، بهش گفتم من فقط با بیهوشی کامل می خوام!!! کلی خندید بهم و توو مشاوره ی اول به منشی ش گفت مال ایشون رو با بیهوشی کامل بزن (که 1 میلیون هم بیشتر می شد)... اما دفعه ی دوم که رفتم پیشش و دیگه تصمیمم رو گرفته بودم برای انجام درمان، گفت اصلا بیهوشی خنده داره!من اصلاً بیهوشت نمی کنم!!!
و واقعاً که چه خوب به حرفش گوش کردم!!!یعنی اصلاً نیمه بیهوشی هم نیست، بی حسی موضعی هستش..
زمان انجام آمبولیزه بسته به جا و نوع فیبرم با هم فرق می کنه...مال من از بی حسی تا اتمام کار کمتر از 15 دقیقه طول کشید...من توو حین آمبولیزه واقعاً هیچ دردی نکشیدم (به جز همون لحظه ی زدن آمپول بی حسی)...برای من کاملاً دردش شبیه درد دندون پزشکی بود...می فهمی اون توو دارن یه کاری می کنن اما درد نمی کشی...
اما بعدش درد داری تا تقریبا 10_12 ساعت..اما دردش اصلاً چیز غیر قابل تحملی نیست!!! یعنی برای من که این قدر پریودهای دردناک داشتم همیشه، دردی بود شبیه درد پریود، اما یه کم بیشتر...که می دونی نهایتاً تا 10-12 ساعت دیگه تموم میشه...بعد تازه یکی از پرستاراش بهم گفت: که ما این چند ساعت رو بسته به میزان درد بیمار، بهش مورفین و مُسَکن می زنیم و دُزش رو زیاد می کنیم که کمتر درد بکشه...اون قدر پرستاراش گُلن و زحمت کشیدن، که من که شنبه دارم می رم مدارکم رو از بیمارستان بگیرم، می خوام براشون شیرینی بگیرم ببرم
باز هم "تاکید" می کنم که آستانه ی درد بدن هر کسی با هم فرق می کنه!!! اگه ازین دسته آدم هایی هستی که پریودهای خیلی دردناک داشتی، دردش مثل من واقعا برات اُکی هستش...من 8 شب آمبولیزه کردم، 9.5 صبح فرداش خونه بودم..باید آنتی بیوتیک بخوری و شیاف بذاری برای دردت...و حتی دوشنبه ش از خونه رفتم بیرون و یه کار 3 ساعته داشتم و انجام دادم و اومدم... (البته بهم گفته بودن تا 4-5 روز استراحت کن)...
فقط می تونم بگم که اگه قرار شد این کار رو بکنی، واقعا ترس نداره...من خودم اون قدر می ترسیدم که روز بیمارستان فقط اشک می ریختم!!!فرداش کلی به خودم خندیدم خدا شاهده!!!
و اما اگر اُمید بر خدا تصمیمت پس از مشورت با چند دکتر زنان واسه آمبولیزه قطعی شد،
چند نکته:
1.قبل از عمل، با دکتر صنعتی حتما مشورت کن!
دکتر صنعتی/66030630/خیابان آزادی،بین خیابان بهبودی و متروی شادمهر، کوچه ی شاهین
2. دکتر قناعتی فقط شنبه ها و سه شنبه ها بیمارستان ایرانمهر این کار رو انجام میده..من شنبه وقت گرفتم و منشی ش بهم گفت ساعت 10 بیمارستان باش..و چون دکتر روزای زوج، تا 6:30_7 کلینیک هستند برای مشاوره، تازه ساعت 7:45 رسید بیمارستان و بسته به تشخیص خودش، هر چند تا آمبولیزه که اون روز داشته باشه رو میگه کدوم اول بیان واسه آمبولازیسیون و من واقعا تا شب خیلی برام زمان طول کشید و استرس م زیاد شد...پس سه شنبه وقت بگیر چون انگار سه شنبه ها ساعت 3 بیمارستانه.
3.من 2 ساعت قبل از عملم یه شیاف دیکلوفناک 100 (با اجازه ی پرستار) گذاشتم و فکر می کنم همین تو یه کم کمتر دد کشیدنم بی تاثیر نبود.
...
خیلی زیاد حرف زدم...من رو ببخش....اما واقعا دوست داشتم همه تجربیاتم رو در اختیار همه بذارم... این ها تازه شرح انجام کار و شرایطش بود...قول می دم نتیجه ی اولین سونوگرافی و حال و روزم و ام آر آی رو هم که 9 ماه دیگه س براتون بنویسم...شاید به درد کسی خورد!!!
من واقعا خودم از بی کامنتی در مورد آمبولیزه دق کردم!!!باورت نمیشه 1 ماه تموم استرس داشتم که از شدت درد بیهوش کنم یا نکنم!!!این فقط یه مورد از استرس هام بود!!!باز سوالی بود که از عهده ی من بر میومد در خدمتم...
من سال 87 یه فیبرم 7.5 سانتی و یه فیبرم 3 سانتی داشتم...هر دکتری که رفتم،بهم گفتن باید بخوابی و همین فردا عمل کنی!!!اون قدر من رو ترسوندن که نمی دونی!!!تو یه هفته چندتا دکتر رفتم و بالاخره جراحی باز کردم(که واقعا اگر اطلاعات الانم رو داشتم این قدر زود تصمیم نمی گرفتم!!!)... خیلی راحت دکتر از اتاق عمل اومد بیرون و گفت: 7.5 سانتی رو در آوردم و خیلی راحت گفت 3 سانتیه که همون بود که باعث خونریزی های شدید من بود رو دست نزدم،چون اگه دست می زدم ممکن بود حین عمل به خونریزی بیفته و ممکن باشه رحمت رو در بیاریم...درد جسمی ش به کنار،از نظر روحی داغون شد...چون که فکر کن واسه حل مشکل رفتم عمل کنم، مشکلم که اون فیبرمه که باعث خونریزی م می شد بود که بهش دست نزد 
