شهید ابراهیم هادی (1)

  یکی از پسر های همسایه ما با یکی از بازاری ها ازدواج کرد پدر عروس از دوستان ابراهیم بود هنوز مدتی از عروسی نگذشته بود که صدای داد و دعواهای این زن و مرد در کوچه و محله شنیده شد کار به جایی رسید که توی کوچه باهم درگیر شدند و حسابی ابروریزی کردن چند نفری برای پادرمیانی اقدام کردند اما همگی گفتند اینها باید جدا شوند اصلا به درد هم نمیخورند.

زندگی انها به صورت جدا از هم ادامه یافت تا اینکه یک روز ابراهیم به سراغ داماد رفت همه در محل ابراهیم را به عنوان یک ورزشکار مومن قبول داشتند ابراهیم که با پدر عروس رفاقت داشت میخواست هرطور که شده زندگی انها از بین نرود. روی پله کنار مزلمان نشستند و ابراهیم ساعتها با او حرف زد با اینکه داماد از او بزرگتر بود اما ارام نشسته بود و گوش میکرد ساعتی بعد ابراهیم به خانه امد و دوید سمت مادر بعد برای مادر گفت که چه حرفهایی بیان کرده ابراهیم از مادر پرسید حالا باید چی بگم این داماد حرف من رو قبول داره مادر هم به ابراهیم گفت که چه چیزهایی را به او یاداور شود بعد به اصرار ابراهیم مادر به سراغ عروس خانم رفت چند جلسه باهم صحبت کردند ابراهیم هم دستورات مادر را مو به مو اجرا میکرد داماد کوچه ما حرفهای ابراهیم را کاملا قبول و در عمل اجرا کرد هرچند خیلی از دوستان و خود من ابراهیم میگفتیم که دخالت نکند اما اخلاص در کلام ابراهیم نتیجه داد...

عروس و داماد دوباره به زندگی خود برگشتند...چند سال بعد که ابراهیم به جبهه رفت انها بچه دار شده بودند و الان 40 سال از ان ماجرا میگذرد...انها زندگی خوبی دارند و داماد و چندین نوه و....

انها زندگی خود را مدیون تلاش ابراهیم میدانند...  

  ابراهیم جبهه بود و مادر همیشه نگران...وقتی مرخصی می امد نمیدانید مادر ما چقدر خوشحال بود و دور و کنارش میچرخید شاید به همین دلایل بود که داغ ابراهیم مادر را از پا انداخت وقتی خبر شهادت او پخش شد و خبری از پیکرش نشد دیگر نمیشد حال و روز مادر را وصف کرد ان روزها برخی میگفتند او در کانال کمیل شهید شده و برخی میگفتند صدایش را از رادیوی عراق شنیده اند و او زنده است...تا اینکه یک مراسم ختم برای برای او برگزار شد و درست زمانی که مادرم پذیرفت که ابراهیمش شهید شده شخصی درمورد زنده بودن ابراهیم حرف زد و اصرار داشت که یک اینده بین با کمک جن گفته که ابراهیم زنده است!!!!!! شاید بتوان گفت این موارد بیشتر از خبر شهادت مادر مارا از پا دراورد مادر ازدرون میسوخت میشنست جلوی تصویر ابراهیم و زار زار گریه میکرد...بعد از بازگشت ازادگان و نیامدن ابراهیم حال مادرم خیلی بدتر شد... کارش به جایی رسید که سر یخچال میرفت و یخ و برفک های یخچال را میخورد و میگفت قلبم میسوزد میخواهم کمی ارام شوم.... در یکی از روزهای ابان سال 72 بود که به منزل مادر امدم قلبش درد میکرد و با اصرارم اورا به بیمارستان بردم و در اورژانس بستری شد و دکتر معاینه اش کرد من هم بیرون اورژانس نشستم و منتظر بودم که دکتر اورا مرخص کند چون قبلا این اتفاق تکرار شده بود و مادرم حالش بد شده بود اما یکی دو ساعت بعد دکتر سمت من امد و بی مقدمه گفت تسلیت میگم.... چشمانم داشت از حدقه در می امد گفتم چی اشتباه نمیکنین؟ مادر من حالش خوب بود. دویدم سمت اتاق و مادرم را دیدم که ارام چشمانش را بسته بود...دیگر فراغ ابراهیم را نتوانست تحمل کند.... او به فرزندش ملحق شد....  

خیلی شهید بزرگی هستن خواهرشون میگفتن توی زندگی هروقت به مشکل برمیخوردم چشمامو میبستم از ابراهیم کمک میخواستم اونم همیشه کمک میکرده

چه قدر جالب من تا حالا ازشون کمکی نخواستم از این به بعد حتما امتحان میکنم