شوهرم میگه بچه به دنیا اومد طلاقت میدم

نه بخدا داره.وضعش خوبه قرار بود فقط یه سال خونه مادرش باشم و تا اون موقع خونمو کامل کنه ولی هر سال یه بهونه ای میاره.الانم پول داره میگه به یه کار دیگه میخوام بزنم تو طلاهاتو بفروش واسه خونه یه بخشی رو درست کنیم .بقیش بمونه برای سال بعد.در حالی ک من توی یه اتاقم حالا هم ک بچه داره میاد اونم با این دخالت ها و اذیت و آزارها

همه همینو میگن.حتی پدرم گفت کاش چند بار که این موضوع قبلا پیش اومد نمیرفتی و طلاقتو میگرفتی که حالا نخوای با یه بچه بدبخت بشی.دام میسوزه بچم روز خوش ندید توی دلم.همش با استرس و گریه سر شد حاملگیم

بابام میگه بمون ببینم چیکار میکنن.ولی آخرین بار ک این کارو کردن ک بعد ۲۰روز اومدن دنبالم بابام قسم قبله رو خورد ک حالا اگه تکرار شه دخترمو نمیفرستم.ولی الان با جزئیات نمیدونه مادرم سربسته بهش گفته

انشالله.خدا از زبونت بشنوه.از شوهرم که ذره ای خیر ندیدم جز عذاب و ناراحتی چیزی برام نداشت.خدا قدم بچمو خیر کنه.ممنون از دعای قشنگت

اون ک شکی درش نیست ولی خب اونا تشدید میکنم.من با همه بدیهاش دارم میسازم خانوادش هم اینو میبینن ولی نمیدونم باز چرا همه چیو بدتر میکنن

درست میگی.بخدا نخواستم بمونم گفت حالا یه شب بمون فردا میام دنبالت نیومد هی امروز فردا کرد یه روز گفت جایی ام یه روز گفت خسته ام ک آخرش هم نیومد و دعوا کرد.خیییلی دهن بینه بیچارگی ها کشیدم از دستش ولی چه کنم.دوس ندارم فامیلام بفهمن خجالت میکشم بخدا

[QUOTE=195130799]با جزییات بگو مرگ یبا. شیون یبار تاپیکات رو خونرم عصبانیم خیلی [/QUOT

من نه تفریح دارم.نه چیز خوبی میخورم.لباسام با پول خودمه.خیلی وقتا سر پول دکتر و سونو و آزمایش باهام دعوا میکنه.خونه ندارم.در حالی که درآمد خوبی داره ولی دلش نمیخاد خرج من کنه.تابستون سال پیش گفت یه شب ببرمت بیرون تا الان هم نبرده.خونه پدرم نمیاد.عروسی و اینا نمیبره اگه بخوام‌برم با خانوادم باید برم.محبت و توجه رو همیشه ازش گدایی میکنم ولی اونم ازم دریغ میکنه و خیلی دردای دیگه ک میتونم ازشون کتاب بنویسم

کاش انقدر ک میگی راحت باشه.من جدا بشم باید بمونم خونه بابام و هر کی میاد استرس داشته باشم ک نکنه از زندگیم ازم سوال کنه و من خجالت زده بشم‌.کاش خدا انقد زندگی رو برام سحت نمیکرد من ک انقد میسازم با همه چی