کی خوشبخته

بچه ها من مجردم و ماهانه بابام 500بهم میده کارشناس ماماهم هستم ولی جایی کار نمیکنم ولی همیشه پدر و مادرم منو باهمه مقایسه میکنن تعصب خیلی از تحصیلکرده های فامیلو نگه میدارن و ازمن دفاع نمیکنن و همیشه من درحال مقایسه ام حتی بایه دختریا پسر کوچیک 10ساله.... حتی دلم پر 26سالمه و احساس میکنم ارزشی دربین خانوادم ندارم و کاشکی ازدواج کنم.... چون منو حتی بااونایی ک ازدواج کردنم مقایسه میکنن و اونارو از زندگی جلوتر میبینن و همیشه ب من میگن تو حسودی تو حسرت زندگی اونارو میخوری درحالی ک من اصلا حسرت هیچ کسو نمیخورم دلم شکسته از مامان و بابام ازهمه ک هیچ وقت منو از بالا نگاه نکردن....

واقعا فک میکنم من چقد بی عرضم تویه جامعه و چقدم بدبختم که ازدواجم نمیکنم  بهم نخندین واقعا سخت بودک گفتم دلم پر خیلی 

چ. بد خب برو سرکار 

منم خیلی خودمو اینجوری میکنم آدمای سمی رو حذفیدم و راحتم ولی...... خانوادم.......

ماتو یه شهری زندگی میکنیم ک اصلا کار نیست مخصوصا برای ماما ها....خب من چیکار کنم.... 

منم خوشبختم خداروشکر

اخی ناراحت شدم این همه زحمت کشیدی درس خوندی،خیلی سخت 

ار خونوادم خیلی تاثیر دار

من باخودم راحتم تو خودم خوشبختم بااینکه گوشه گیرم و دلم میخواد همیشه تنها باشم.... به خودم عادت دارم و راضیم ولی فشار خانوادم و فامیلو و مقایسه......... نمیدونم ک چیکار کنم ب کی متوسل بشم شب تا خود صبح فکر میکنم همش یهو میبینم ساعت 4صبح شده و من نخوابیدم هنوز.... بعد بیشتر ناراحت میشم و گریه میکنم ب وضعیتم....... بعدش یهو خوابم میبره دیگ نمیفهمم کی بیدار میشم......  تحسین شدن خیلی باعث میشه آدم موفقی بشی ولی وقتی خود مادرت هیچ وقت تشویق و تحسینت نکنه از بچگی ولی تو همینجوری بااراده خودت درس بخونی  خیلی سخته واقعا....... اخرشم بازم تحسین نشی توسری بخوری... کاش خونمون مشهد بودمیرفتم حرم اونجا روحم آزاد میشدلااقل به یکی قابل اعتماد حرفامو میزدم لااقل وقتی حرف میزدم منو مسخره نمیکرد....من کجا و اون کجا..... جای سردو سختیم 

عزیزم ناراحت شدم نمیتونی بری شهر دیگه ،

متاسفانه مادوتا دختریم و اصلا اگرم برم حمایت نمیشم.... نگاه کن الان من یه جوری شدم خودمو با یه کسی ک اصلا خیلی سطحش پایینه میدونه چون انقد گفتن تو چیزی نمیشی تو کسی نیستی من خودمو بالا نمیدونم و اصلا حتی قدرت تصمیم گیری درستمم ازدست دادم.......وکلا دیگ نمیدونم چی درسته چی نه....   کاش کی یکی بیاد تو زندگیم بهم روحیه بده منو بلند کنه بگه ک توچقد عالی هستی بهم توجه کنه تشویقم کنه.......  وقتی داعما میشنوم بادختر همسایه میایسه میشم ولی اون فقط 20سالشه دیگ خودمو ازدس دادم.... پیش روانشناسم رفتم و هیچ کمکی نکرد... خودمم اراده میکنم ولی باز دلمو میشکنن  نمیشه باز 

اره شش ماهه 

روانپزشک و بیمارستان تنها فضای مجازیم اینجاعه 

کلا ی ادم دیگه شدم