داستان زندگی من (1)

فدات گلم😘

سالها به همین منوال گذشت...

سال سوم راهنمایی رسید.اخرین سالی که توی مدرسه پسرونه درس میخوندیم...دوست نداشتم به بعدنش فکر کنم ک دانیال ازم دور میشه و هرکس وارد رشته ای توی دبیرستان میشه.دلم میخواست اون سال حسابی از کنارش بودن لذت ببرم.هرسال رتبه اول میشد و روی همه رو کم میکرد.اون سال دلم کشید درس بخونم تا شاید نظرشو با درسم جلب کنم.درس بخونم ک مثل اون موفق باشمو پدرمادرم بهم افتخار کنن..اولای سال سوم راهنمایی بود همگی توی کلاس نشسته بودیم.معلم ها میومدن و معرفی میشدن.سر کلاس حرفه و فن،معلم میگفت بچها خاطره تعریف کنن.هرکسی یچیزی میگفت.وقتی رسید به دانیال،دانیال از بچگیش گفت که وقتی ابتدایی بوده سوزن توی پاش شکسته..

وقتی اینو گفت من ماتم برد..یادم به اون پسربچه افتاد

اره!خود خود دانیال بوده عشق من بوده ک بعد از دیدنش تو ذهنم موندگار بوده و واسش کلی ناراحت بودم..با ضربه مرجان به بازوم ب خودم اومدم و قضیه رو بهش گفتمو بهم میگفت توهمی و میخندید.و بعدش باورش شد..

نوبت اول ک شد،نمرم زیادخوب نشد..ولی ناامید نشدم و تلاشو چندبرابر کردم اخه پایم ضعیف بود و درسا سخت.تلاش میکردم تا برسم به دانیال.

بنیه علمی نوبت اول رو خیییلی خوب دادم و هیچکس باورش نمیشد و فکر میکردن تقلب کردم.حتی تو مدرسه بهم کادو هم ندادن و جزو نفرات برتر بنیه علمی صدام نزدن بااینکه دومین نفر بودم.هیچکس باورم نداشت.
شب و روز تلاش میکردم تویه اتاق تک و تنها.اینقد درس میخوندم که خوابم میگرفت.یادمه نصف شب که داشتم جغرافیا میخوندم برقا رفت و من هراسون دوییدم به سمت در ک خودمو برسونم به اتاق مامان بابام و هی به دیوار کوبیده میشدم 😂
میخاستم سکته کنم.هرشب و هرشب با دعای دانیال میخوابیدم و به خدا توکل میکردم.گرچه هرپالتویی میخریدم یه اسمی میذاشت روش و منومسخره میکرد.یادمه کلی هزینه کردمویه پالتوی سبزخریدم و هم منودید گفت این قورباغه چیه ..و منو راحت میکشت.
چقدر جالبه!یه ادم تورو میکشه بدون اینکه خونی ریخته بشه :))

یه روز توی نیمه دوم سال وقتی وارد مدرسه شدم دیدم مرجان و دانیال دارن باهم صحبت میکنن و هرچی بود یه صحبت کوتاهی داشتن و سریع هم ازهم فاصله گرفتن(توی مدرسه راحت نمیشد یه پسردخترباهم حرف بزنن اونم توی حیاط چون مورد انظباطی منفی میگرفتن) رفتم پیش مرجان گفتم دانیال باهات راجب چی حرف میزد و خیلی تعجب کرده بودم اونم گفت دانیال گفته میخاد راجب یچیزی باهام صحبت کنه و منم نمیدونم چیه..

ولی بعدش خبری نشد و چیزی نگفت شایدم نتونسته بود بگه .

یه روز سرد اردیبهشت ماه که هوا ابری و تیره بود،منومرجان صبح زود رفته بودیم مدرسه و منتظربقیه بودیم.نمیدونم اون روز داشتیم راجب چی حرف میزدیم ک یهو یه صدای اشنایی گفت مرجان..

چه صدای قشنگ پسرونه ای چه حنجره ای ..به به

من این صدارو خوب میشناسم .دانیال بود

ولی چرا مرجان؟

نگاش کردیم

هنوز کسی نیومده بود.اومد جلو

چه بخاری از دهنش بیرون میرف

یعنی چقدر سردش بود؟کاشکی میشد کافشنمودربیارم بدم اون بپوشه

گفت مرجان!من جلوی دوستت میگم چون میدونم بهش اعتماد داری و همه چیزتونو بهم میگید.

بمنم اصلا نگاه نمیکرد و فقط نگای مرجان میکرد بدون پلک زدن.

یاخدا میخواست چی بگه

تو یکثانیه سکوتش صدبار مردموزنده شدم

شروع کرد..

مرجان!من واقعا تورودوست دارم..