من نزدیک دو سال هس ک با ی اقا پسری در ارتباطم
الان حدود دو ماه میشه ک رابطمون از حالت معمولی در اومده و عاشقانه شده
بگذریم..
من۱۹سالمه اون ۲۲
اول اینکه بم گف من تا۲۵ سالگی تو فرصت میخام با بیام جلو
باید خودم و جم کنم پول پس انداز کنم و..
گف بعد بیس و پنج سالگی من نامزد شیم دوسال بعدش عروسی.
من از این طرز مادی فک کردنش اصن خوشم نمیاد
همش همه چی و پول میبینه اعصابم خورد میشه
تازه بهم گف فک نکنم با این وضع بتونم خونه بخرم
شاغله ها پنج تومن ماهی حقوقشه
نمیدونم شاید من زیادی قانع ام و حس میکنم پنج تومن خیلیم خوبه
درحالی ک خودش همیشه اه و ناله ک هی حمالی میکنم تهش چی و...
درحاااالی ک بهترین سِمَت و داااره و بهترین شرایط و
اما خب همش ناراضیه
این ب کنار