سلام.من دختری۲۰ساله هستم که۲سال و۸ماه با پسری ۲۵ساله تو رابطه بودم..ولی چند روزی هست که به اصرار خودم قطع کردم.ما خیلی با هم راحت بودیم و در مورد همه چیزا صحبت کردیم(به جز مسائلی جنسی و قبیل اینها) زیاد با هم حرف می‌زدیم. حالمون با هم خوب بود.دوسش داشتم و دارم و خیلی چیزای دیگه که منو نگه داشت تو رابطه..ولی تنها چیزی که منو اذیت میکرد ندیدنمون بود.من از بلاتکلیفی خیلی بدم میاد.از اینکه ندونم تهش چی میشه...
البته اولای رابطمون در حد دوست بود و اصلا قصد ازدواج نداشتیم. بعد تر هم من نخواستم که همو ببینیم ولی خب چند ماهی بود که خسته شده بودم از این دوری و بهش گفتم که دوست دارم همو ببینیم تا رابطه مون بهتر پیش بره ولی بخاطر مسائل مالی از طرف ایشون نشد..البته من درگیر کنکور هم هستم..
و با همه اینها منم تموم کردم.هر ثانیه داره واسم سخت میگذره.از همون شب که حرفامو بهش زدم آن نشده.با گوشی داییم بهش زنگ زدم ولی جواب نداد..خیلی نگرانشم.
چیکار کنم؟😕
برگردم و بازم با همه اینها کنارش بمونم یا همچنان سعی در فراموش کردن کنم؟
(البته چند روز پیش مابین حرفامون در مورد جدایی گفت۱_۲روز بعد کنکور میاد)
که قبول نکردم و گفتم دیر میشه تا اون موقع نمیتونم تحمل کنم و فلان..
الان واقعا موندم تو دوراهی...برگردم پیشش یا ...
