سلام دوستان از روزی ک یادم میاد همیشه ترس از دست دادن عزیزانم رو داشتم،الان ب یه سری دلایل بیشتر
اصن نمیتونم عمیقا شاد باشم،همیشه فکرم میره سمت مرگ یهو همه چی برام بی ارزش میشه
این نیس بگم ک همیشه ناراحتم ولی اگه بخوام شاد بودن و غمام رو بزارم دو کفه ترازو غمام سنگینتر بوده،حالا غیر از این دوسال اخیر دلیل موجهی نداشتم ترس بیخود بوده
حالا سوالم اینه آیا فقط من اینطورم؟
آخه بقیه رو میبینم انگار همیشه شادن...
من اصن ب این چیزا فک نمیکنم ک حالم بدبشه
منم اونجوریم گاهی خسته میشم میگم کاش نبودم بااینهمه استرس
منکه انگار اول استرس بودم بعد دست و پا دراوردم
همه یه روزی مرگ عزیزشون رو تجربه میکنن... تو هم نمیتونی چیزی رو تغییر بدی. پس در لحظه زندگی کن.
همه این ترس و دارن
اما بعضیا نمیتونن با این فکر کنار بیان و معمولا این آدما وسواس فکری دارن که اینجورین
آدمای دیگه میتونن با این فکر بجنگن و از بین ببرنش
اووو تو خوبی ک من همیشه میترسم نکنه ی چیزی گفتم ب یکی از عزیزام ناراحت شدن و ترکم کنن . خیلی بده خیلی
نه منم اینطوریم ولی زود ذهنم رو به چیزای خوب مشغول میکنم چون میگن به هرچی فکر کنی سرت میاد وسعی میکنم همیشه فکرمو مشغول اتفاقهای خوب کنم
حتما برو متخصص مغزو اعصاب نوار مغزم انجام بده منم همینطور بودم رفتم گفت اضطراب استرس مزمن گرفتی خیلیم دعوام کرد
وای آدم دیونه میشه که 😢😐 من اینطوری نیستم اصلا ولی یه لحظه که فکر کنم سریع خودم و جمع و جور میکنم
به نظرم حتما پیش یه روانشناسی چیزی برو گلم
