قبلا خیلی اروم بودم.ریلکس.اصلا عصبی نمیشدم.
کلا لبخند رو لبم بود همش
همیشه چیزای بد و ناراحت کننده هم ناراحت و عصبیم نمیکرد.میخندیدم
گاهی برا سبک شدن شب یه کم گریه بعدم زااارت خوابم میبرد😂
هعی قربون همون روزا
الان شبا عین جغدم روزا خواب
خیلی بد شدم.خیلی
میفهمم بد شدم.نمیتونم کاریش کنم
هر روز یا یه روز درمیون گلاب میخورم😑
و پروپرانول
ارومتر میشم اما نه اونجور که دیگه عصبی نشم.
گاهی مغزم میخواد بترکع🤯از شدت عصبانیت
حس میکنم الان رگاش پاره میشن😭
منم درونگرام.بالارو بخون چی بودم چی شدم
تو کل دوران مدرسه ,مدرسم یکی بود و خب همکلاسیا و دوستا میشناختن منو کلا
معروف بودم به کسی که همش میخنده.شاده.عصبی نیست.خیلی ارامش داره و درونگراس و ...
حالا شدم اون که گفتم
آره عزیزم
مشکلات و مرور زمان خیلی آدم رو تغییر میده
من خودم به شخصه همیشه توی فکر میرم و اصلا مثل قبل نمیتونم بی‌خیال بشم، کوچکترین مشکلات ذهنم رو مشغول میکنه و فکر و خیالش دیوونم میکنه
منم مثل شما‌شب‌ها نمیتونم بخوابم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
