بت خانواده همسر را بشکنید

چقدرجالب منم همین مسیرورفتم. وبنظرم باانجام این روش یک راه حل عالی تودستمونه برای حل تمام مشکلاتی که سرراهمون میان. درواقع هراس آدم ازناشناخته های زندگی کم میشه باعمل به این روش. 

عزیزم جز اون دسته آدم هایی هستند 

که اعتماد به نفس بسیار بالایی دارن. 

عمرا اگه کم بیارن 

شدیدا خودشون رو قبول دارن و به خودشون افتخار میکنن. 

دقیقا همینطوره

من از اون ببعد توی روابطم دقت کردم و دیدم رفتار بقیه اکثر مواقع آینه ای بود که سایه های منو نشون میداد

حالا هر وقت از رفتاری می رنجم اول میرم سراغ خودم و دنبال نشانه هایی از اون میگردم

میدونی اوج لذت این شناخت کجا بود؟

اونجا که خواسته هامو دیدم، بهشون بها دادم، مطرحشون کردم و برآوردشون کردم

اونجا که دیدم من چقدر زیباتر و آزادتر می تونم زندگی کنم

اونجا که فهمیدم آدمی که روزی برای من رقیب بود، شد نقطه رشد من 

و من، من ارزشمندم رو دیدم

مرسی عزیزم ❤️

بله باید بیشتر رو خودم کار کنم. 

*همین که خودمون رو بالا بکشیم، حریف حقیر و کوچک میشه *

جار زدن نشانه اعتماد به نفس نیست و اگر اینگونه بود اینقدر کارشون رو فریاد نمیزدن و سعی در بی ارزشی کار تو نداشتن

فراموش نکنیم: آدمها بیشتر از نداشته هایشان حرف میزنند.....

توت فرنگی جان انشاله باروشی که دوستان پیشنهاددادن

وراه حل بانوارتمیس هم همیشه همینه بتونی مساله ات روحل کنی. 

اما

من همین مشکل روداشتم.موبه مو. 

کلی عکس العمل های مختلف انتخاب میکردم

برای هربار ملاقات اون افراد. 

حتی روش متن سازی دربرابرمتن سازی

اما باتوجه به تعدادزیاداونها وکهنه گفتمان بودنشون

هرچقدرمیرفتم جلو اونهامسلح ترمیومدن جلو. خخخ

اونجابودکه تشخیص دادم افراد درونگرا مثل من کلاااا

ترجیح میدن درباره فعالیت هاشون توضیح ندن. 

دیدم بااین مساله اوکی ترم. 

ولی اونها برونگراهستن وسختشونه ازجزییات کارهای روزمره شون حرف نزنن. یعنی حالت من بودن براشون سخته. 

این شدکه کلا تصمیمی گرفتم که بسیارسخت بود

ولی بهترین تصمیم زندگیم بود. دیگه هیچ وقت براشون کیک حلوا غذانبردم  گاهی آدمیزاد یادش میره

من بارهافراموش میکردم قسمم رو ودوباره میبردم

دوباره بدترین هانصیبم میشد. 

ودوباره تصمیم میگرفتم بارآخرم باشه. 

دیدم سختمه اومدم تودفترم نوشتم سوگندمیخورم

حتی درشرایط صلح وعادی هم غذامو نبرم بخورن. 

چون صددرصدموارد بدترین هارونثارم میکنن. 

ودیگه عادت کردم براشون حتی دست تکون ندم چه برسه به غذادرست کردن! زحمت من باارزشه. جایی که ارزشش دیده نشه زحمتم روهدرنمیدم. 

توت فرنگي سعي كن زياد تو ذهنت پر و بالش ندي، اون حرفارو براي اون خانم زدي اجازه نده حرف بزنه يا عكس العمل نشون بده، مثلا ٢ دقيقه بعد آلارم گوشيتو تنظيم كن با صداي زنگ موبايلت ، بعد بگو ببخشيد دوستم زنگ زد بعد برو ١٥ مين بعد بيا پيشش، اگه بازم گفت بهش بگو گفتم كههه دوستم اينطور گفته بود منم راه حل بهش دادم بعد سريع موضوع رو عوض كن يا بگو وااي ساعت قرصمه يا....

می توووووو   

گرچه فهمیدم سختترین کاردنیاست. وهرچقدرجلومیرم میبینم چقدر خودم به خودم ظلم میکردم.

عزیزم اگر توی مسیر رشد افتادی و یا هستی مراقب باش که دنبال خاک زدن حریف نباشی و اینقدر بزرگ باشی که فقط بفکر رشد خودت باشی و تنها آسیبت به دیگران، دریغ کردن خودت از بقیه باشه.

وقتی خونواده همسرم باعث شدن مامان وبابام یکسال خونه من نیان چطورمیتونم اینوکوچیک نشون بدم وقتی بابام بهم نگفته بود بالاچشمت ابروولی اونا بدترین رفتاراروباهام داشتن واقعا چطورمیشه این دل شکستن هاروکوچیک جلوه داد

از بزرگترین انسان شناس دنیا پرسیدن: تعریفت از انسان بعد از اینهمه تحقیق و نیم قرن مطالعه و کار توی این حوزه چیه؟

گفت انسان پیچیده ترین و ناشناخته ترین موجود دنیاست....

با این تعریف ما حالا حالاها کار داریم و هیچوقت نباید دست از شناخت درون برداریم چون لایق این شناخت و لذت بردن از اون هستیم

درادامه صحبتم واجبه اضافه کنم

درخلوت خودم حسابی اشپزیمو ارتقادادم

واونهابیخبررررر

ازینکه سطح من داره روزبروزبالاترمیره. 

باخودمم میگفتم آره من بیکارم. کسی مشکلی داره؟ 

منظورم اینه اگه به مسیرت مطمینی نزارشک تودلت بندازن. 

مثلامن خودم اهل تزیین نیستم

ولی اهل سالمخوری ام

ولی افرادی که اهل کیک وشیرینی هستن روتحسین میکنم. 

چون مهم اینه علاقه مونوپیداکنیم وهرکس اجازه داره سبک شخصی زندگی خودشوداشته باشه. 

يك چيز ديگه به نظرم با اين افراد صميمي شدي به نظرم رويه ات رو عوض كن، محلشون نده زياد دم به دمشون نشو، ميدونم شايد برات سخت باشه شايد تنها بشي، من تا وقتي دانشجو بودم ٢-٣ تا دوست خوب داشتم اما به دلايلي الان نيستن خيلي تنها شدم ، اما تنهايي بهتر از اينه كه ذهنم مدام درگيرشون بشه

و مطمئنم اين تنهايي ادامه دار نيست و بهترين ها نصيبم ميشه

دقیقادرسته. 

حتی گاهی تومسیرپیش اومده بعددوسال مراقبه

رفتم سرجای اول وحتی عقبتر

اوایل خودموسرزنش میکردم. 

ولی بعددیدم خاصیت مسیرهمینه. 

واتفاقا این زمین خوردنها وبلندشدنها برام لازمه تامحکمتربشم تومسیر.