مادرا یه خواهش ازتون دارم.
میدونم دلسوزید.میدونم صلاح بچتونو میخواید.ولی خواهش میکنم ازتون با سخت گیری بیجا روح بچه رو نکشید.مغزش رو محدود نکنید....
برا یه درس نخوندنش سرش داد نکشید.بخدا مشکل از سیستم آموزشیه نه بچتون.من ک تصمیم دارم کلا مدرسه نزارم بچمو و کلا مجازی و معلم بگیرم و بزارم بره دنبال علاقه و استعدادش....
بخدا ارزش نداره.درسو اول و آخرش یاد میگیره بچه.ولی آثار اون دادوبیداد ها همیشه تو مغزش میپیچه.داغونش میکنه.
هی نگید تو حتما باید بری فلان رشته درس بخونی.هرکسی مغزش برا یچیزخاص ساخته شده.و اگر دنبال اون چیزخاص بره و تقویتش کنه به شکوفایی کامل میرسه.
بچه رو به هیچ عنوان مقایسه نکنید با دیگران.نابودش میکنه این حرکت.بچه شما یه آدم منحصربه فرده مثل هیچکسی دیگه نه هست و نباید باشه.باید خودش باشه.با تمام ویژگی هایی که درونشه.....
همیشه با بچتون مثل یه رفیق فابریک باشید.این اطمینانو بدیت بهش که هرچقدرم بد بشه هرکاریم کنه شما بازم دوسش دارید.بزارید فقط به شما پناه بیاره.اینقدر باهاش راحت باشید که هرکاری دوس داره بکنه تو همون خونه انجام بده.نه که ازتون فراری باشه.مثل ی رفیق کنارش باشید نه مثل یه ناظم مدرسه ...که همش درحال فرار باشه.
بچتون رو دروغ گو بار نیارید.
هرچی سعی کنی بیشتر مچ گیریشو کنید اون تو پنهون کاری و دروغ حرفه ای تر میشه.مطمعن باشد....
هی نگید باید ترس داشته باشه ازمون تا حرمت ها حفظ بشه.اون حرمت نیست خودتونم ک دارید میگید ترسه....
خلاصه که با بچتون دوست باشید....
این یه خواهش از شما مادرای عزیز بود.مرسی که خوندیت
