سلام دوستان میخواستم یکم باهاتون درد دل کنم و بهتون بگم اگه دختر دارید حتما این متنو بخونید قبل از هرجیز بگم که مشاوره چند بار رفتم ولی اثری نداشت ادامه ندادم
من از بچگی یه دختر توپول بودم با موهای فرفری ولی تعریف از خود نباشه قیافم خوب بود یه برادر دارم و خیلی بابایی بودم ولی مامانم اصلا باهام صمیمی نمیشد سر کوچکترین چیز کتکمون میزد😭 که هنوزم یادمه بعد ۲۰ سال هیچ وقت به حرفام گوش نمیکرد حتی یه بار بهم گفت تو چاقی روم نمیشه باهات برم بیرون بگم این دختر منه😭😭 خداشاهده این حرفش اصلا یادم نمیره حالا شایدم منظوری نداشته خب بلاخره مادره شاید عصبانی بوده ولی خدای من شاهده من بچه ی اذیت کنی نبودم اصلا اینو همه میگن هیچ وقت نازم نکرد بغلم نکرد همیشه غر میزد بهم رسیدم سن ۱۶ سالگی ازدواج کردم شدم یه دختر استرسی با اعتماد به نفس شدیدا پایین دوستان من خیلی خلاصه میکنم و میگم توروخدا به دخترتون اعتماد بنفس بدید بوسش کنید محبت کنید بهش من بابام زندگیمه که همه ی کمبودای مامانمو برام جبران کرده ولی مادر یه چیز دیگست بعد که بچم دنیا اومد از حق نگذریم مامانم ۲۰ روز اول خیلی کمکم کرد برای بچه دومم همینطور والانم خیلی بچه هامو میذارم پیشش وکمکم میکنه ولی میخوام بگم اثار همه ی اون بی توجهی های مادر نسبت به خودم کلی زجر کشیدن به خاطر اعتماد به نفس پایین استرس و اظطراب شدید افکار منفی وسواس فکری که الان هر کاری میکنم خوب نمیشم😭😭😭