زندگی به همراه خانواده همسر

نری ها خانواده شوهر هرچی خوب باشن بازم خانواده شوهرن 

نرووووووو من دارم این مصیبت رو میکشم خواهشانه نرو

بنظر من به سابقه جداییت ربطی نداره، ینی این یه پوان منفی نیست برای شما که بگی جدا شدم

اینکه باهاشون زندگی کنی یا نه ، به شخصیت خودت و اخلاق خانواده همسرت و از همه مهم تر شخصیت و خلقیات خود همسرت بستگی داره

مخصوصا اگه تو یه خونه زندگی کنید. چون کسی که بین شما و خانوادش قراره یه حریمی ایجاد کنه شوهرته.

اونه که باید پشتت باشه اگه بدگویی چیزی شنید ظرف حق باشه و زنشو حساس نکنه.

تو یه خونه زندگی کردن سختیش ببشتر خلقیاته.مثلا شما میخوای ازادتر بپوشی چون اول ازدواجته، میخوای یه روز غذا نپری، میخوای اصلا نصفه شب هوس پیتزا کنی یا هرچیزی. وقتی بزرگترها هستند نمیشه

و بسیاری از مسایل ازین دست و خلوت های دونفرتبا همسرت با وجود یزرگترها ممکنه به خطر هم بیفته

حالا به همه اینها ندیدن خانوادت رو هم اضافه کن

اینا همش در صورتیه که خانواده همسرت خوب باشن و اهل دخالت نباشن

اگه اهل دخالت باشن که واسه حرف زدنت ، نشست و برخواستت هم. باید بهشون جواب پس بدی

بچه دارم که بشی اوضاع سخت تر میشه

عزیزم اول بشناس فرهنگشونو بعد ازدواج کن 

بالاخره رفت و امد دارند 

راحتی با پذیرایی از مهموناشون؟

یا با انجام دادن کارهای خونه ای که مادرشوهرتم هست؟

یا مثلا برید شام بیرون مامانش تنهاس اونم باید ببرید؟

به این چیزها فکر کن

شاید یه دختری راحت با این چیزها کنار بیاد یکی نه

استارتر با این فرمون جلو برو 

من از شهرمون یه ساعت فاصله داشت خونه ی شوهرم ....همسایه دیوار به دیوار بودم با مادرشوهروجاری تو یه کوچه....بااینکه آمادی شر هم نبودن خونه هامونم جدا بود ...اما با دخالتهاشون ورفتارشون نذاشتن بیشتراز ۹ماه اونجا زندگی کنیم هی مادرش منت میذاشت میومو به من میگف ببین عروس فلانی اجاره نشینه تو چه خونه هایی اینجا مثل قصره برین خداتونو شکر کنین دادیم شما بشینین یا مدرش هروقت با شوهریم حرفش میشد سر شراکتشون پدرش میگه برین گمشین از خونه ی من بیرون شوهرمم خیلی وابسته ی خانوادش بود تحمل میکرد منم صبر میکردم ....تاجایی که شبا شوهرم از سرکار میومد یه لحطه میرف خونه ی اونا مادرش پرش میکرد که زنت امروز نیومده اینجا خودشو میگیره فلان هردفعه یه چیزی شوهرمم میومد بامن جروبحث میکرد ...یا وقتی ماهی یه بار میرفتم خونه ی بابام مادرش مرش میکرد که باید بیاد ازمن اجازه بگیره خداحافظی بکنه وفلان منم میگفتم مگه ما تویه خونه ایم مگه اونجا همشون جمع میشن مهمونی میدن منو حسلب میکنن به من میگن تنهایی غریبی تو هم بیا یا به من محبت کردن که منم برم از اون خداحافظی بکنم بعد شوهرم همچین دعوایی راه مینداخت درحد کتک زدن هم هم بعضی موقعها میرسید سرهیچ وپوچ شوهرمو به جونم مینداختن بااینکه هیچ وقت بهشون بی احترامی نمیکردم وشوهرمم هیلی آدم ارومیه ها اما باحرفاشون وحشییش میکردن حتی میگفتن چرا در خونه رو میبنده ما راحت نمیتونیم بریم تو خونه میگفتم آخه مگه من حریم خصوصی ندارم چرا باید سرزده بیان شاید من لختم خب در بزنن بازکنم ....بخدا شش ماه اول زندگیمو گند زدن مارو به جون هم انداختن ....اما من هیچ وقت دعواها وناراحتیامو نذاشتم بفهمن همیشه جلوشون با شوهرم بامحبت ومهربانی رفتار میکردم اونام حرص میخوردن فکر میکردن پسرشون به حرفشون گوش نمیده ...خدا هزارمرتبه شکر که خدا جای حق نشسته دید من بیچاره تقصیری ندارم ...بینشون سرشراکتشون که با پدروبرادرش داشت اختلاف پیش اومد وبیشتراز ۱۰۰تومنشم بالا کشیدن ...اینم واقعیتشون دید به چشم از اونجا اومدیم بیرون وقطع رابطه کرده باهاشون فهمید چه نامردیایی کردن ....حالا اینا خیلی کم از کارشون بودا....خیلی اذیتاکردن....ایناگفتم اسی هیچ وقت تو یه محله هم نرو با خانواده ی شوهرت ....واقعا اگه پسر هم پشت خانوادش باشه آدمو پیر میکنن نه راه مس داره نه پیش عروس

خونه مادرش اینارو دیدی؟

رفتی اونجا؟

یه خونه مستقل برات بگیرن عاقلانه تره

حتی شده یه خونه تو همون کوچه که مادرش هست

تو هم بگو به مادرت سر میزنیم و ال و بل

اینکه مادرش تنهاس اوکی، اما مسئول سرگرم کردنش شما نیستی. از ابتدای خلقت همین بوده،مادر بچه تربیت میکنه بچه میره دنبال زندگیش

مادرش سرگرمی های مخصوص سنش رو میتونه داشته باشه 

از نظر من عروس همدم خوبی برای مادرشوهر نیست،دنیاشون متفاوته

بگو من دوست دارم خونمو جهیزیمو خودم بچینم از اثاث خودم استفاده کنم  و ....

ببین اصلا ربطی به قومیت و کدوم شهر نداره فقط بستگی به این داره که ذات شون چطور باشه بعضی خانواده شوهرا هستن ک واقعا مثل خانواده ی خودتن دیدم اینجور موردا رو یه سریا هم نه حتی بااینکه ازشون دوری اما گاهی که می بینیشون زهرشونو میریزن به نظرم ریسک نکن و خونه جدا بخواه حتی تو یه خیابون و محله هم نباشین زندگی تو شهر غریب همینجوریش سخت هست دیگه اگر خانواده شم بد از آب دربیان افسردگی شدید میگیری بلایی که سر خودم اومد

راه دور اگه شوهرت خوب باشه قابل تحمله. اما عزیزم زندگی با خانواوه شوهر رو قبول نکن