من یه زن شاغل و خانه دار و مادر و همسر تمام عیارم....والا...خیلی هم همش خوبه....ب همه چیم میرسم....به شرط ها...اینکه مثلن دوسال اول بچه مادرم کمک حالم بود...همسرمم خیای ماهه...کمک حاله...ومنم خودمو در کار عرق نردم با اینکه اگر اصافه کار برم حقوقم دوبرابر اما نمیرم...واینکه وقتی خونه هستم خستگی و غر زدن و...رو فراموش میکنم...مثلن شیفت شب صبحش میام...یکی دوساعت استراحت بعدش غذای خوب و بازی با بچه و...اگر بتونی ب همش برسی عالیه...من ک عمرن تو خونه بشینم اصلن نمیتونم...ولی الویت اول خانواده س
تو که حالا مجردی بهترین زمان برای کار کردنته، بعدا که متاهل شدی نسبت به شرایطت تصمیم می گیری
من حاضر نیستم خونه دار بشم
شاید مدتی مثل الان انتخاب کنم که کمتر کار کنم ولی خانه داری خالی اصلا به نظرم مناسب من نیست
هردو رو تجربه کردم شاغل بودن رو بیشنر میپسندم درامدم صرف رفاه خودم میشه زودتر پیشرفت میکنیم بچه ام هم خوشش میاد از شغل من انشااله بزرگ شد همین شغل رو ادامه میده . کارهای خونه هم همسرم مشارکت داره و تا قبل کرونا هر هفته یه خانمی میومد انجام میداد
من ۶ سال از ۱۱ سال زندگی مشترکم شاغل بودم الان هم ۵ ساله که خانه دار هستم
بعد از دتیا اومدن دخترم و بیماری مادرم که یه مراقب ۲۴ ساعته نیاز داره دیگه نتونستم کار کنم😔
ولی خوب هر کاری از دستم براومده کردم که کمتر غصه خونه نشین شدنم رو بخورم
اول سعی کردم مطالعه کنم و اطلاعاتم رو به روز نگه دارم
دوم حسابی کدبانو شدم و خیلی کارهایی که قبلا انجام دادنش واسم عحیب بود رو انجام دادم
مثه مربا درست کردن
ماست و پنیر درست کردن
شربت درست کردن
کیک و شیرینی پختن که قبلا هم انجام میدادم
بنظرم اینطوری هم سالم تره هم کمک به اقتصاد خانواده اس هم بالاخره ادم تو هر کاری اطلاعات و تبحر داشته باشه ضرر نمیکنه
ضمنا همسر من هیچ وقت این حس رو به من نداده که من دستم جلوش درازه
زندگی یه مسیر دونفره اس
هردو با هم پیش میبریم
چه شاغل باشیم چه نباشیم
