من خانواده خودم پسر دوست هستن، خانواده شوهرم هم دختر دوست
هر وقت میرم خونه هاشون رفتاراشون میبینم حالم بهم میخوره من خواهر ندارم مامانم همش طرف داداشا و زن داداشام مادرشوهرم هم همش دخترای خودش .یعنی ما وقتی میریم خونه هاشون دیگه مارو ادم حساب نمیکنن همش تظاهر
یه شوهری هم دارم که اصلا فقط با گوشیش خوشه نه حرفی نه منطقی صفر کلام حرف
احساس تنهایی و بی کسی میکنم حالم از خانواده خودمو شوهرم بده 😪
داداش ندارم🥺
متاسفانه خودم
درمورد خانواده ها شبیه همیم
من اصن پدرم ونه دوس دارم ن اون من وو فقط داداشم دوس داره
منم
متاسفانه پدر و مادر من پسر دوست.شدید
خانواده همسرم
فرق زیادی بین بچه ها میذارن
میفهمم چی میگی ما هم مثل شما
نه اصلا اینجور نیستن.
منم کپیه خودتم
زنداداش منم همیشه گله داره که خانواده شما دختردوستن خانواده من پسردوست.ماروتحویل نمیگیرین.درحالیکه فکر نمیکنم اینجور باشه.انتظاراتش زیاده.هم ما داداشمو تحویل میگیریم هم خانواده خودش اونو
من خیلی خوشحالم که برای ما اصلا بینمون فرق نمی نمیزارن چون کلا هیچ کدوممون دوست ندارن.
ما متعادل بود.
