پسرم ۶سالشه یعنی عملا من فقط یه سال میتونم باهاش باشم بعدش بهم نمیده حضانتشو، شرایط نگهداریشم داره، مادرش ، خواهرش ، خیلی راحت میتونه.
حالا بااین وضعیت شما جای من بودین میسوختین و میساختین بخاطر بچه تون یا دل به دریا میزدین و جدا میشدین؟
چون بچه ندارم نمیتونم جوابی بدم ولی بستگی ب مشکلتونم داره
شاید به خاطر بچم میموندم
نه‌نمیساختم
من میموندم زندگین و میساختم بدون طلاق
بعد 7 سال دادگاه تعیین میکنه بچه با کی باشه عزیزم
مهریه اتو جای بچه و طلاق ببخش
هفته ای دو یا سه روز حق ملاقات داری، دو سه سال دیگه هم عملا پسرت بزرگ میشه اگر بخواد میاد پیش شما ، مشکلت چی هست حالا که میخوای جدا شی؟
منم بچه هام همسن بچه تو بودن و خانه دار و خواستم جدا بشم
اما هم بخاطر خودم هم بخاطر بچه هام صبر کردم تا بزرگ بشن
رفتم شاغل شدم و ارشدم گرفتم و یک خونه و ماشین تهیه کردم
الان بعد ۲۰ سال زندگی درخواست مهریه و نفقه دادم تا جدا بشم
خیالم از بچه هام هم راحته چون مستقل بار اوردمشون
بستگی ب مشکل داره
اره میموندم بخاطر بچه ام
برای چی میخوای جدا شی؟
بدون بچه اصلا
اگه مشکلت حاده نزار از بچت ب عنوان برگ برندش استفاده کنه
مشکل اینه که شوهرم خیلی بداخلاق ، بی عاطفه و سرده، کلا باهم تفاهم نداریم از موضوعات خیلی کوچیک تا اصلیتریناش
من حتما به خاطر بچه ام و زمانی که واسه ساخت زندگیم گذاشتم می موندم
من فقط در صورت خیانت همسر بچهارو بهش میدم البته مهریمم میبخشم اونم بخاطر بچهام
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
39 ثانیه پیش
45 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
