من یه عروس 18سالم ک....😞

اشتباه از خودت بود که از همون اول باید جدا زندگی میکردی و یا قبل ازدواج به‌همسرت می گفتی که‌ یکجا با مادر شوهرت ساکن‌نمی شی دیگه ۱۶ سالم‌سن کمی نیست که نتونی لباس بشوری بعدشم روشن کردن لباسشویی که کار سختی نیست

اگر کمتر بری خونه‌مادرشوهرت خیلی بهتره همسرت رو بکشون سمت خودت ولی احترام مادرشوهرتم حفظ کن هر از گاهیی دعوتش کن اینطوری کم‌کم میتونی به زندگی خودت مسلط بشی  ولی به نظرم بهتره بدی پیش یک مشاوره درست حسابی اینجا که تمام حرفهات رو‌نمی تونی بزنی ممکنه کمکها مناسب شرایط ت نباشه 

عزیزم اول از همه غصه گذشته رو نخور کاریه که شده حالا به فکر باش اینو بدون باتوجه به زوجایی که من تو اطرافیانم دیدم که دختر سن پایین و درواقع بچه میگیرن براپسراشون تمامهدف بی رحمانه شون گرفتن برده است تا هم حرف شنو خودشون باشی هم پسرشون.اولین سیاست احترام خانواده هارو بگیر یعنی در برابرشون مودب باش حاضر جواب نباش و احترام کن اما تا جایی که برده و کلفت نشی شمام رفتی خونه جاریت دس ب هیچی نزن بگو دستام تاول زده دکتر ممنوعم کرده بشورم به یه بهانه هم جور کن شوهرتو خام کن که زود تر از خونه جاریت برگردین اینطوری عذاب وجدان مزاحمتم نمیگیری جلو مادرشوهرتم اصلاحاضر جوابی نکن سعی کن کمتراز قبل بری خونشون اینطوری بهتره انتظارات ب مرور کمتر میشه ازت خلاصه جای خودتو بهتر کن ولی باسیاست مشکلت حاد نیس ولی واقعا مشکل اعصاب خورد کنیه ونیاز ب تلاش داره

میشه بگی عصاره عنبرنسا چجوری درستت کنم؟

اول سعی کن هیچ وقت بچه دااار نشی ..هیچ وقت .بعدم سعی کن به جا اینکه بری کلفتی کنی خونه این و اون برو چندتا کتاب بخر بشین درس بخونن .دانشگاه قبوول شووو .بعد همزمان یه کاریم پیدا کن .منشی دکتر یا تایپی چیزی .بعدم جدااا شوو و طلاق بگیر و مریتو کامل ازش بگیررر .نداد مثل سگ بندازش زندون .بعدشماینقدر نزار مثل بدبختا باهات رفتار کنن .تو وقتی خودت قدرت داشته باشی اوناهم جرات ندارن بهت توهین کنن .جلو خونوادتم وایسا ‌

تو از در محبت بیا تو مادرشوهرتو بکشون خونه خودت 

در مورد شوهرت هم بدون مردا واقعا بچه ان یعنی تا عمر داری باید همش باهاشون حرف بزنی تایاد بگیرن دم به دقیقه تو تنهاییاتون بازبون شیرین و لوندی بهش یاداوری کن که تو فقط منو داری منم که تا ابد بابدوخوبت میسازم حتی وقتی بچه هامون برن منو تو باید کنار هم بمونیمو بلد باشیم باهم بودنو وگرنه زندگی یکنواخت میشه بهش بگو دوسش داری و ازونم انتظار زیادی نداری فقط باهام خوب باش

قبل از دعوت هم به همسرت بگو که میخواهم مامان رو دعوت کنم روزهایی هم که دوست داری تنها باشی خودتو با کارهای خونه سرگرم کن 

عزیزم  دلیل این جنس برخوردای بقیه باهات اینه که فکر می کنن بچه ای
تو باید نشون بدی بچه نیستی همین
 سن و سال به شناسنامه نیست به تجربیات یک آدمه
تو  تجربیات بیشتری نسبت به هم سن و سالات داشتی پس یک دختر 18 ساله قوی هستی

ممکنه یه خانوم سی ساله طوری برخورد کنه بچه به نظر بیاد و دقیقا با همین مسائل مواجه بشه پس حیلی رو سنت حساس نشو
من جات باشم زومم و حساسیتم رو از همسرم و اطرافیانم بر می دارم روی خودم تمرکز می کنم
سعی می کنم خودم رو از نظر فکری و مهارتی قوی کنم
کلی کتاب های روانشناسی توی نت هست که می تونی دانلود کنی
می تونی برای خودت هدف شخصی مشخص کنی هدفی که خاص توه نه زندگی مشترکت
لزوما نباید چیز سختی باشه
مثلا یک کلاس خیاطی ساده
یا هر چیزی که بهش علاقه داری و با توجه به شرایطی که توش قرار داری بتونی همسرت رو با خودت همراه کنی

وقتی خارح از زندگی مشترکت کاری که دوست داری رو دنبال می کنی بهت اعتماد به نفس میده
و اونجا است که دیگران هم در برخورد با تو به عنوان یک دختر موفق و با اعتماد به نفس یکم خودشون رو جمع می کنن
ضمنا اصلا از بی توجهی همسرت نترس سعی کن بهش بفهمونی نگران نبودنش یا بی توجهی اش نیستی البته  نه با دعوا با استقلال شخصیتت