به اینم فکر کن از کجا معلوم طلاق بگیری یک شوهر بهتر گیرت بیاد.
حداقل به زنگیت مهلت یکساله بده و بچه دار هم نشو . و برای بهبود زندگیت تمام سعی ات رو بکن.
خیال کردی همه که ازدواج میکنیم همه چیز گل و بلبله. نباید توقع زندگی بی نقص آدم داشته باشه. ولی کلا اوایل ازدواج خیلی سخته مخصوصا تو غربت باشی و و شوهرت آدم شادی بنباشه.
میگه دلم تنوع میخواد میگه دوست دارم تنها باشم برم جنگل برم دریا تنهای تنها.. اخه ادمی که اینجوری به شریک زندگیش میگه میخوام تنها باشم چی میشه بهش گفت ؟؟
بهش میگم مشکلت چیه ؟؟ حرفی نمیزنه میگم چیکار کنم حالت خوب شه حرفی نمیزنه بخدا اول زندگی مثه پیرزن پیرمرد ۷۰ ساله شدیم من اینجوری دختری نبودم ولی نابود شدم با همه دوستام قطع رابطه کردم مثل قبلا شاد نیستم.. از همه بیشتر رفتارش با خانواده ش عصبیم میکنه ما و خانواده ش تو یه شهریم خانواده من تو یه شهر دیگه ن ولی من اصلا وابسته نیستم برعکس این که خانوادهش ور دلشه همش فاز غم و افسردگی برمیداره اخه چی بگم واقعا این رفتارا گفتن نداره مثن باید بزور از جمع خونواده ش بکشیش بیرون باورت میشه تو ۲۴ ساعت شبانه روز ما دو ساعتم باهم تنها نیستیم؟؟؟؟؟؟؟ بخدا هیچکی باورش نمیشه..
مشکلت اونقدر حاد نیست که بخای بخاطرش طلاق بگیره شما که بقول خودت تحصیل کرده ای بعیده ازت اینحرفا که اینقدر زود جا بزنی...بنظرم طلاق قبلیه شوهرت سایه اش هنوز رو زندگیته...شوهرت حقداره افسرده بشه... بیشتر به نقاط مثبته زندگیت فکر کن...مساله وابستگی به خانواده اش نصفشو طبیعی بدون برای بقیه اشم با سیاست سعی کن کمترش کنی...مطمئن باش هیچ مردی رو نمیتونی پیدا کنی که به خانواده اش وابسته نباشه بلاخره هم خانواده شه وهم اینکه نقریبا بیشتر مردا این مشکل رو دارن ولو اینکه ممکنه شما توقعت زیاده بلاخره خانواده شن دیگه...خلاصه برای طلاق همیشه وقت هست سعی کن زندگیت رو از نو بسازی💪💪💪❤
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
