حرفت درسته ....
ولی منظورم از سکوت یه سکوت چندلایه و عمیق و فلسفی و آگاهانه ست .... که به مرور روی افراد ناآگاه اطرافت هم اثر داره ....
ینی چی؟
ینی وقتی یه تیکه پرونی شنیدی سکوت میکنی جواب نمیدی ....بعدش از درون نجوای اینو میشنوی که دیدی چی گفت؟ منظورش من بودم؟ همیشه همینه ...حالا نوبت سکوت درونیه ...باید بتونی نجوای درونتو خاموش کنی که البته کار عرفا در مسیر سیر و سلوکه و سختتتت ....
اگه بتونی سکوت درونی و بیرونی داشته باشی به مرور به خودآگاهی عمیقی میرسی که اغلب افراد چیپ و ضعیف و به دردنخور در پرتوی آگاهی ت یا آگاه میشن یا خودشون ازت دور میشن