پویان عزیزم بخدا من چند ماهه پیریو دارم حس میکنم.مامان بابام هر روز روزی دوبار بهم زنگ میزدن.با دخترم حرف میزدن.الان چهار ماهه ی تلفنم نزدیم.میدونم خیلی عذابشون دادم.خیلی.تو اشته منو نکن.هیچوقت انتخاب نکن.شوهرت قهره ک باشه.خودت برو بیا.بگو بااااید منو ببری خودت نیل اشکال نداره
باید میپرسیدی شوهر یا بچه ومادر
گذاشتم چن ماه دیگ اگ نزاشت برم ی حرکتی میکنم.گفتم شاید از سرش بیوفته ک فک نکنم...همش دارم فک میکنم چی میشه.فک میکنم گناه بزرگی میکنم ک پدر مادرمو ول کردم برا غصه خوردن.از اینورم میگم دخترم بیشتر بهم نیاز داره
ببین شوهر منم میگفت هیچوقت نمیخوام بینمشون و حرف میزد ولی من چند بار با قاطعیت گفتم منم طلاق میخوام یه بار قراره زندگی کنم حتی به پدرشم گفتم اونم با افتخار گفت اگه پسر من باشه هیچوقت نمیزارم بیاد منم گفتم باشه پس خدافظ همتون لباسامو جمع کردم خواستن از پسرم سواستفاده کنن گفتن نمیزاریم ببریش منم گفتم باشه بچم مال شما درصورتی که میدونستم حوصله شیطنتای پسرم رو ندارن بعد خودشون افتادن به غلط کردن که منظوری نداشتیم نزاشتن برم،حالا توهم یه کم جدی باش شاید نتیجه گرفتی
از خدا میخوام مشکل هردومونو حل کنه
[QUOTE=97120922]فذات بشم اما قلبی که شکست دیگه
نمیدونم چی بگم ععزیز دلم...خیلی بیشتر از خودم تو فکر توام .و برات دعا میکنم خدا بهت ارامش بده...اجی جونم خیلی دوست دارم.مواظب خودت باش ...خدارو شکر ی دوست خوب و خانوم مثه تو پیدا کردم امروز.ب حرفاتم هیچ توجه نمیکنم تازشممم.دوست من بهتریینه.اینو باید ثابت کنی ب همه خونوادت.بوووووس مهربون
