دلم گرفته با این وضع چطور بچه بیارم

انشاالله که مادرت سلامتیش رو به دست بیاره زایمان کلن دردش دو روزه بعد از اون دیگه خودت راه میوفتی قلقش دستت میاد اگه مامانتم غصه ی شما رو خورد بگو مامان نگران من نباش

خداروشکر سرطان سینه در اکثر موارد گه دیدم درمان میشه

و تازه بجه ات که میاد به مامانت هم امید میده و روحیه بهتری پیدا میکنن و در سرطان هیچی مهمتر روحیه نیست

درضمن همراه میخوای چیکار؟ من اصلا خبر مامانم نکردم و رفتم بیمارستان

طبیعی هستی یا سزارین؟

تازه مگه هرکسی میره بیمارستان همراه داره

خیلی ها تنهان

خیلی ها شهر غریب هستن

پرستارا کمک میکنن

عزیزم اگه کسی رو نداری همراه بگیری توی بیمارستان از نظافت چی های خانم سوال کنی حتما اطلاع دارن خیلی ها برای امرار و معاش پول میگیرن پیش بیمار یا زایو میمونن من زایمان کرده بودم خانمی بود کسی رو نداشت فکر کن چون هیچ کس رو نداشت لحظه ای که بچه رو آوردن اجازه دادن شوهرش بیاد کنارش بعد با کمک پرستار تا همراه گرفت و تا فردای روز بعدش همه ی کارهاش رو میکرد

عزیزم خیلی سخته انشالله خدا کمکت کنه😔😘

بیخودی نگرانی

به فکر بچه ات باش

من به یه دلیلی افسردگی گرفتم در بارداری چند روز نماز حضرت فاطمه خوندم اروم شدم(هیچ وقت تا حالا نخونده بودم منظورم اینه اونقدری مذهبی نبودم که غیر نماز واجب چیز دیگه خونده باشم)

و مطمین باش بهترین موقع بارداری هست الان چون وقتی بچه ات دنیا بیاد حال مامانت بهتر میشه خیلی

نه عزیزم به عمه یا خاله بگو بیان خوشحالم میشن

نه عزیزم اصلا سخت نیست منم هیچ وقت نوزاد بغل نکرده بودم ولی راحت بچه خودم رو بغل کردم

سزارین هم دردش دو روزه که با مسکن و این چیزای جدید کم میشه من تجربه ندارم شنیدم

شوهرت هم هست میتونه کمکت کنه و خیلی خوبه اتفاقا به نوعی مجبور بشه کمک کنه که ادامه دار باشه کمکش

من بعد هشت سال باردار شدم همش میگفتم وقتی بچمو میارم بهترین شرایط باشه که یهویی خودش اومد تو دلم همون ماه اول بارداریم شوهرم از کارش تعدیل نیرو شد و بیرونش کردن ماه سوم مامانم تصادف و لگنش شکست و رفت جراحی تازه خودمم لکه بینی داشتم و باید استراحت مطلق میشدم اما مامانم تو اون وضع نمیشد بچمو سپردم به خدا و خودم شدم پرستار مامانم بدترین بارداری رو داشتم اونقدر اعصاب خردی گریه ناراحتی گذشت چه ارزوها داشتم چه شد وقت بدنیا اومدن دخترم هم مامانم هنوز رمین گیر بود من و شوهرم رفتیم بیمارستان شوهرم همراهم بود پرستار و بهیار هم کمکش بودن همون اول یکم پول دادیم به بهیاره کلی هوامو داشت فرداش هم مرخص شدم از همون اول خودم سرپا شدم و همه کارهای بچمو خودم کردم بماند که چه روزهایی داشتم چه اعصاب خردکنی هایی چه حرف هایی که نشنیدم خلاصه میگذره آدم خودش میتونه از پس هر کاری بربیاد تنها مشکلی که هست از اطرفیان کلی حرف میاد که تو اون دوران حساس روحی خیلی ادمو اذیت میکنه بتونی اینو کنترل کنی بقیش راحته از حالا تو نت بگرد یه کاغذ بزار جلوت همه تجربه ها رو بنویس کلی بدردت میخورن اون زمانا تو نی نی سایت کلی تحربه بچه داری تجربه زایمان بود اونقدر کمکم کرد خیلی ممنونشون هستم