روسری رو میپوشند یا میزنند؟

خب بده دیگه نسل بعد ما دیگه هیچ چیزی از فارسی نمیدونه همه غلط غلوط حرف خواهند زد

خیر سر میکنن😆😆😆😆

پس ما سعی کنیم از اینجا شروع به اصلاحش کنیم، شاید قدم کوچیکی باشه.

ولی مسیرهای طولانی، با گامهای کوچک شروع میشه.

اره معلومه كه بده، من نميگم خوبه، ميگم بعضي كلمات اينجوري باب ميشن، حالا ما ميتونيم از خودمون و بچه هامون شروع كنيم و جايي ديديم درستشو بگيم

مباحثو با هم قاطی نکن دوست خوبم.

بعضی کلمات دارای مصدر هستن.

مثل بذار، که به اشتباه بزار نگارش میشه.

بذار از بگذار میاد که به معنای قرار دادنه، ولی بزار به معنای اینه که از طرفمون بخوایم زار بزنه.

من رو اون کلمه مشکلی ندارم و به نظر منم اشتباهه، من رو ملا لغتی نظر دادم

اونوقت چند وقت پیش دوتا کاربر میگفتن تهرانیا لهجه دارن😂شدیدا هم گیر داده بودن لحجه دارن

خب گلم دستور زبان فارسیو دقیقا عین خودش حرف میزنن دیگه عین همونی که تو کتابهای فارسی بود اگه درست حرف میزنن دیگران افعال غلط استفاده میکنن اسمش لحجه ست؟

🤔🤔 اين كلماتي كه نوجوونا اختراع كردن عزيزم! كجاي دنيا به زار زدن ميگن بزار اخه؟ يا بحرف يا فلان، 

ملا نُقَطی یعنی اینکه؛

کسی که به املای دقیق و تحت اللفظی واژه ها بیشتر توجه می کنه تا معنای اونها.

طلا رو هم که گفتین

گوشواره رو گوش میکنن

دستبند رو دست میکنن

گردنبند رو گردن میکنن و...

ملانقطی . [ م ُل ْ لا ن ُ ق َ ] (ص مرکب ) کسی که با کم و زیاد شدن یک نقطه ٔ نوشته از خواندن آن عاجز آید. آدم کم سواد. (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده ). آنکه تا تمام نقطه ها و اعراب و حرکات کلمه ای نوشته نباشد نتواند خواند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || آنکه به جزئیات رسوم و آداب قانون یا قاعده یا رسمی پای بند و مقید است و تا رعایت همه نشود امر را ناقص شمارد در صورتی که همه برای صحت امر ضروری نیست . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || آنکه تا تمام جزئیات امر را نداند شناختن آن نتواند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

این معنی ملا نقطی به گفته دهخداست، ملا لغتی بیشتر با اون معنی که شما نوشتید نزدیکه

سطل رو آب نمیکنن. بلکه سطل رو پر از آب میکنن.

این هم که حرف من شد.

دوست خوبم، به این جمله ی معروف گوش کن؛👇

بخشایش، لازم نیست اعدامش کنید.

بخشایش لازم نیست، اعدامش کنید.

با جابجائی یه ویرگول در جمله، مرگ و زندگی دچار تغییر شد.

ملا نُقَطی کارش اینه، و معنای کلمه ش هم همینه.

یعنی کسی که به علائم نگارشی توجّه ویژه میکنه.

به این موضوع هم توجه کنید که اشتباه نگارشی با ادبیات عامه فرق داره، اشتباه نگارشی نشانه کم سوادیه، ولی ادبیات روزمره و عامیانه در همه جای دنیا هست، همون اندازه که در نوشتن یک نامه اداری استفاده از ادبیات کوچه بازاری مسخرست، استفاده از ادبیات رسمی هم در مراودات روزمره می تونه عجیب باشه،