شوهروبچه اش

بنظرم هنوز همسرتون نتونسته بین شما و دخترش برای برخورد و رفتار به تعادل برسه شما هم از این سردرگمی و کم توجهی خسته و عصبی شدید هر دو شما باید به مشاور مراجعه کنید برای کنترل خشم و یادگیری رفتار درست، باید با هم صحبت کنید دو دنیا و دو تجربه مختلف باعث این تنش شده مشکل وجود بچه نیست بیشتر مشکل اینه که هر دو شما بهم فرصت شناخت از هم نمی دید! 

با صحبت با هم اولویت های هم بشناسید و درجه بندی کنید

بچه اگر با شما خوبه پس مشکل بچه نیست مشکل خودتون دو نفر هستید 

همسرتون قبل ازدواج گفته بچه پبش مادرشه حالا چرا اومده پیش شما مادرش قبولش نکرده؟؟؟  آخه هیچ کس مثل مادر نمیتونه نگهداریش کنه اگه امکانش رو داره بچه رو بهش بدید پیش اون باشه

عزیزم اگه خودمو جات بزارم و از نگاه تو قضاوت کنم باور کن یک لحظه هم حاضر نیستم با مردی که قبلا عشقو تجربه کرده ازدواج کنم چه برسه بخوام بچشو بزرگ کنم من بچه های خودمو هم وقتی شوهرم میاد کلی سرش غر میزنم

ولی تو قبول کردی شرایطشو پذیرفتی پس باید با ذهنیت یه مادر وارد رابطه میشدی 

خب الان بخوایم از دید یک مادر به قضیه نگاه  کنیم خیلییییی چیزا فرق میکنه 

توشوهرت اولویت زندگیته و شوهرت بچه اش اولویت داره 

از اونجایی هم که همسرش بخاطر مدرکش ازش جدا شده فکر کنم نسبت به جنس زن بی اعتماد شده شاید حرصی که سر زن اولش داره که چرا بچه شو ول کرده داره سر تو در میاره 

شایدم از سر حرص در آوردن زن اولش ازدواج کرده در حالیکه آمادگی زندگی جدید رو نداشته ذهنش هنوز تو اون رابطه است

باید حتما بری مشاوره تا دست بزن رو کنار نذاشته بچه دار نشو کاری هم نکن به کتک زدن برسه غلط میکنه بخاطر بچه دست روت بلند میکنه ازش عذر خواهی کردی مطمئن باش دفعه بعد فکر میکنه حق زدن داره

یه کادو واسه دخترش بگیر. ببین چجوری میشه ببخشیدا خر کرد. شوهرتو میگم. اون رو بچه ش حساسه مثلا یه جاهایی واس بچه ش حساسیت بخرج بده یه جاهایی که واست خیلی مهم نیس در حد ببخشید خر کردن. مثلا میرین بیرون چ میدونم ی چیزی واس خونه بخرین بین چند تا بگو هر کدومو دخترش میگه بگیریم یا واسه جمعه ها حرف که افتاد وسط که کجا بریم بگو فلانی جون هر جا تو بیشتر دوس داری میریم. شوهرت ببینه احترام میراری به بچه ش کیف میکنه. حساسیتش هم کم میشه ولی بذاری به لجبازی.و... بد تر میشه. من که مادر بچع مم خودم زاییدمش دو بار به بچه م تذکر بدم دفعه سوم شوهرم ناراحت میشه به رو میاره دیگه شوهر تو که جای خود داره. مردا همشون همینن ناراحت نشو یکم سیاست بخرج بده. 

اگر ک زن مرد بچه دار نشدی عمرا زنش نشو، این یه خواهشه

عالیه😍

با شوهرتم حرف بزن بگو من خامی میکنم بذار به پای بی تجربگی . نه این که تو هم جبهه بگیری . بگو که تجربه مادری ندارم  چطور انتظار داری مادر خوبی باشم. در حالی که مادر خودش از این مسئولیت شونه خالی کرده پس کم دردسر نداره.  نه به اخلاق بچه ت واردم نه روحیاتشو میشناسم. بشین باهاش دو کلمه منطقی حرف بزن. بهش بگو انتظار داری که کمکت کنه بتونی یهو این همه مسئولیتو هضم کنی نه این که با بیتوجهی همه چی رو خراب کنی بگو منم به یه امید و ارزویی اومدم زنت شدم. یه لحظه فک کن دخترت جا من باشه این همه مسئولیت رو دوششه بچه یکی دیگه رو باید تر وخشک کنی کتکم بخوری . خودت دلت نمیسوزه واس من. از این حرفا بباف واسش دیگ6

منم اگه بودم حسودی میکردم، وووووی....باز اون بچه بین ما میخوابید😣 ولی در درجه اول، ازدواج با یه مرد بچه دار رو قبول نمیکردم.... تموم دوستانی هم که توصیه های منطقی میکنن.... خییییلیاشون وقتی تو این شرایط قرار بگیرن، بدتر از تو رفتار میکنن

ببین اون موقع که گفت قلبم ... تو الکی هم که شده باید نگران میشدی از باباش پیاز داعشو بیشتر کن. مثلا امشب جلو شوهرت بشین کنارش بگو قربونت بشم  قلبت خوبه دیگه درد نداره اگه چیزی بود فوری بگو بریم دکتر تابلو بازی در نیار ولی با دوتا کلمه حرف مردا راحت خر میشن. 

اره واقعا ممکنه همه تو اون لحظه گند بزنن ولی بالاخره باید یه جوری جمع و جورش کرد نشدنی هم نیس. مامانه هم یکم خودشو جمع و جور کنه و بچه ش از اب و گل دراد میگیردش احتمالا

ناراحت نشو از حرفم ولی تو با کسی ازدواج کردی که این تمایلات تو رو 10 سال پیش داشته و تجربه هم کرده پس به اندازه تو حال و حوصله نداره ولی خوب توجیه واس رفتاراش نیس  وقتی زن جوون مجرد گرفته وظیفه شه پا به پای خواسته هاش بیاود