خاطره بارداری و زایمانم

خاطره زایمان من 

حدودا بیست روز بعد عروسیمون شوهرم واریکسل عمل کرد گرید ۳دو طرفه دکتر گفت از چند ماه بعد اقدام کنید من رفتم دکتر برا چکاب قبل بارداری که گفت تنبلی تخمدان دارم اما ن شدید از یکی از اشنا ها ادرس یه دکتر خوب گرفتم و رفتم پیشش من چون شهرستانم اون خانم دمتر شمارش رو بهم داد که وضعیتمو بهش تلفنی بگم که مجبور نشم هر ماه بیام تهران دو مرحله دارو بهم داد الان دیگه یک سال از عمل شوهرم گذشته بود و ازمایشش نرمال بود 

ماه اول بعد از مصرف داروها باردار نشدم اما ماه دوم یک هفته به پری زیر دلم یه حس های عجیبی داشتم یادمه شب تاسوعا بود داشتم میرفتم خونه با خودم گفتم بزار یه بی بی چک بخر ضرر که نداره

اومدم خونه عصر بود بی بی چک رو زدم همین حین بود که برادر شوهرم اومد خونمون یه غذای نذری اورد من چون با عجله از دستشویی اومده بودم بیرون یادم رفت که بی بی چک رو بیارم چند دیقه بعد رفتم تو دست شویی دیدم دو تا خطه هم خوشحال بودم هم استرس داشتم گریه ام گرفته بود زنگ. زدم به شوهرم که زود, بیا اومد دید دارم گریه میکنم با ترس گفت چی شدم گفتم حاملم کلی خندید و بغلم کرد گفت این که گریه نداره راستی یه چیزه خنده دار (اون شب تا صبح که خوابیدم هر وقت میخواستم به پهلو بچرخم اول مینشستم بعد, میچرخیم مثل زنای نه ماهه همش میترسیدم که بند ناف بچرخه دور گردنش اخه یکی نبود بگه اون الان بند, نافش کجاس )

هیشکی نیست؟

بارداری خوبی داشتم تا ماه هشت که بخاطر دفع پروتین بستری شدم و کلی اذیت شدم سی و شش هفته بود که دکترم گفت باید بچه رو بیاریم دنیا ولی من گفتم نه میخوام بچم کامل بشه دکتر گفت پس صبح و شب باید فشارت چک بشه که قبول کردم 

مشکلی پیش نیومد تا رفتم توی سی و هشت هفته دکتر گفت بیشتر از این بچه نباید بمونه و باید بیاریمش دنیا برام نامه داد که فردا برم بیمارستان که امپول بزنن برام مامانم شبش اومد خونه ما که صبح بریم بیمارستان تا صبح نه شوهرم یک لحظه خوابید نه مامانم

وقتی رفتیم بیمارستان استرس عجیبی داشتم شوهرم همش شوخی میکرد و بهم روحیه میداد و فتی رفتم توی بخش از صدای جیغای زنا موهای تنم سیخ شد بعد از کارای تشکیل پرونده شوهرم و مامانم و مادر شوهرم موندن پشت در و من رفتم توی بخش یه ماما اومد, برام یه سرم وصل کرد یه امپول زد و معاینه کرد گفت دو سانتی وای که چقد چندش بود هم زمان با من تخت بغلی هم یه خانمه که بچه سومش بود بستری شد اون هی به من دلداری میداد که ترس ندارم و قشنگ ترین حس دنیاس

حدودا یک ساعت گزشت و باز اومدن معاینه و گفت هیچ پیشرفتی نداشتی