اول ک نامزد کردم خیلی خوشحال بودم ذوق داشتم آرزو داشتم ولی الان ب هچی نرسیدم دلم خیلی گرفته

شوهرت ارزشش رو داره؟

قدرتو میدونه؟

چقدر منی

منم تو زمان آشنایی فکر میکردم خوشبخت ترین ادم روی زمینم

واقعا هم بودما چون همسرم بی نهایت دوست داشتنی و خوبه

ولی همه چی با رسمی شدن رابطه و وارد شدن خانواده ش به زندگیمون تموم شد

با چشم گریون عقد کرد بعدشم کلی عذاب از سمت خانواده شون

جهیزیه م رو تنهایی چیدم

ماه عسلم نیمه کاره رها شد

نه پا گشایی

نه هدیه ای 

نه مهمونی

لعنت بهشون... 

پس چرا صبر کردی و از چیزایی که برات مهم بود گذشتی؟

گذشته رو رها کن چون جز آزارت فایده ای نداره

اما ازش درس بگیر و دیگه کوتاه نیا

راس میگی حق داری

ی وقتایی ب آدم فشار میاد ❤️❤️❤️❤️

برید خونه خودتون 90 درصد این مشکلات رفع میشه

خانوده شوهرت دیگه بهش دسترسی ندارن پرش کنن

فقط باید گذشته رو فراموش کنی مث من خودت رو نابود نکنی

تاپیکات رو خوندم منم مشکلات مشابه شمارو داشتم

با این فرق که سیاست به خرج دادم و خانواده م رو در جریان مشکلاتمون نذاشتم

مادرشوهر و خواهرشوهرم برای خودشون واق واق کردن

هرچند تمام خاطرات خوب زندگیم رو برام زهر کردن

ولی به هدفشون که جدا کردن من و همسرم بود نرسیدن

من وسواس فکری گرفتم از دستشون چون نتونستم با گذشته کنار بیام

همسرم واقعا خوب و مهربونه

خسیس هست مثل خانواده ش ولی خب خداروشکر نیازی به پولش ندارم

چیزی که هست بعد اینکه اومدیم خونمون دیگه نمیتونن مث سابق کنترلش کنن

برا همه چیزمون نظر بدن

ماهی یه بار میرم خونشون 3 ماه یه بارم دعوتشون می کنم

تسویه حسابمون هم بمونه اون دنیا که ببینم چطور میخواد حلالیت بگیره ازم