پسر منم ۱ سال وچهار ماهشه دقیقا همینه .
یه لقمه غذای درست نمیره از گلومون پایین .
دو روزه یاد گربتع در فریزر و یخچال و باز میکنه کشوهاشو در میاره .میره میشینه رو میز ناهار خوری ...
منم هیچکی و ندارم بخدا پاهام داره تیر میکشه دیگه ...
ولی دیشب بخاطرش انقدر گریه کردم وخدارو شکر کردم ...
میگذره این روزا هم غصه نخور .از بچگیش لذت ببر
من سر پسر اولم شرایطم بد بود نفهمیدم طفلی بچه م کی بزرگ شد