اصلا همچین تصوری از شیراز نداشتم چون هر چی شیرازی دیدم عالی بودند و خودم همیشه دوست داشتم شیراز میرفتم دانشگاه.اما خودم یزد بودم اصلا بهم خوش نگذشت.خوابگاهم خوب بود ولی اصلا خاطره خوبی از اون شهر ندارم و حاضر نیستم دیگه برم.اصلا غریبه دوست نداشتند حتی هم کلاسی های یزدیم هم فقط با خودشون بودند و از غیریزدی ها خوششون نمیومد.استادای یزدی هم بین بقیه و بومی ها تفاوت قایل میشدند.بر خلاف باور و ادعایی هم که دارند اصلا امنیت نداشت مخصوصا ساعت هفت شب به بعد.اگه بیرون بودی متلک و دست درازی توی خیابون زیاد بود.من پوشش خودم خیلی سرسنگین بود ولی مانتویی اما خانومای چادری و خیلی پوشیدشون به من مانتویی با حجاب کامل، جوری نگاه میکردند که انگار ی دختر خرابم که اومدم شوهراشونو بدزدم.بابت همین خیلی کم بیرون میرفتیم و بیشتر توی خوابگاه خوش بودیم.
من شیراز زیاد رفتم
از نظر پوشش و تذکر دادن اصلا نمیپذیرم حرفات
شیرازیا به راحت بودن معروفن
شما فقط بد شانس بودی آدم بدی سر راهت سبز شده
اخه من اصلا ارایش هم نمیکردم حتی موهام هم اونموقع بیرون نبود.اگه خیلی هنر میکردم ی ضد افتاب میزدم و مانتوم هم بالای زانو نبود هیچ وقت. اما در کل فضای خشک و نچسبی بود.جمعه عصر اگه از شدت دلتنگی میرفتی بیرون حالت بدتر میشد و میومدی.
