شاید خنده دار باشه ولی من از سن ۱۴سالگی به فکر ازدواج بودم که چرا برا من خواستگار نمیاد فقط دوست داشتم خواستگار داشته باشم چون تو شهر کوچکی زندگی میکنم ازدواج زود هست،بعد دوستم خوشگل و توپر بود چندتا خواستگار داشت البته زیاد هم مالی نبودن خواستگاراش ولی هر چی بود داشت و من غم باد گرفته بودم آخر هم تو سن ۱۵ ازدواج کردم با پسر عمم
سایت آدم حوا سایت همسان گزینی تبیان سایت احیاگران سنت نبوی وخانم مقدم تهران خوبه تهران البرز همه مجانی هست همه آدم های خوبی معرفی میکنن گروه های مطمئن ایسنتا هم ازواج صالحین خوبه زیر نظر مشاوره هستن یعنی چت دو نفره نیست سه نفره تا خاطر جمع شن پسره نیتش ازدواج هست
صاحبکارم یه فامیل داشت و همیشه میگف شماها به هم میاید خودش تلاش کرد به هم برسیم اما پسره قبول نکرد بیاد حتی منو ببینه چون قصد ازدواج نداشت منم عصبانی شدم ک منو ندیده رد کرده شماره شو از صاحبکارم گرفتم و بهش پیام دادم ک چرا منو ندیده رد کردی مگه منو میشناسی نکنه بخاطر اینه ک جدا شدم اونم بنده خدا میگف نه من کلا قصد ازدواج ندارم خلاصه اینکه من با نیت تور کردن رفتم جلو نه شکایت ازش باب آشنایی باز شد و بعد ۶ماه اومد خواستگاری اونم پسری ک میخواست تا آخر عمر مجرد بمونه و هیچ دوست دختری نداشت چون آدم معتقدیه خدا حواسش ب همه هست ولی گاهی باید تلاشی بکنی تا نتیجه شو ببینی
تا دانه ای توی خاک نکاری نمیتونی دعا کنی از زمین یه نهال دربیاد
این آقا دنبال آمارم بود میدونست چندتا بچه هستیم، در مورد مادر و پدرم سوال کرد از خودش گفت اینکه چندتا بچه هستن، شرایط کاریش و اینکه خیلی قسط و وام داره... داره تلاش میکنه کسی رو که پیدا میکنه واسه ازدواج بتونه خوشبختش کنه...
و من میدونستم رو من نظر داره ولی وقتی دعوتم کرد کافه توقع نداشتم وقتی میپرسم به چه دلیل بگه هیچ دلیل خاصی و خوش میگذره!
وگرنه که بله پسری که دنبال ببخشید لا..سیدنه من اصلا اهلش نیستم...
فقط تو این سن گاهی با خودم میگم خودمو از تجربه احساسات محروم کردم هیجوقت دوست داشتنو تجربه نکردم...گاهی هم میگم بهتر که بازیچه نشدی...
