بچها حقیقت تلخیه و جایی نمیتونم اعترافش کنم
من از اول دلم با شوهرم نبود بدم نمیومدا ولی خب به دلم نبود من یکی دیگه رو میخواستم
الان هم بعد چند سال بازم دوستش ندارم همخونه هستیما وظایفمو کامل انجام میدم ولی همراهم نیست اون کسی ک دوست دارم نیست
۳۱ ۳۲ ساله است شوهرم من ۲۷ ام
به مامانم میگم میگه خوشی زده زیر دلت
نمیدونم چرا هیچکس درکم نمیکنه
مجردا با کسی باشین ک حالتون پیشش خوب باشه
خب قبول نمی یی کردی ..اونی که دوستش داشتی اومد خواستگاری ؟
مجبور بودی باهاش ازدواج‌کنی؟
من ک چند ساله این کارو نکردم و روحمو الوده نکردم ولی واقعا خیلی بده
واقعاً واقعاً
تاپیک آخر منو بخونید میفهمید
طلاق بگیر خیانت چیه😐
خیانت نکن جدا شو بعد هر کار دوست داری بکن اون آقا مسخره نیست که داغونش کنی
خیانت که اصلا نکن مگه دیوانه ای
گناه داره به خدا
اگه دوستش ندارین و همه راهها رو رفتین و نشد
حتما جدا بشین
طلاق بگیر خب
دنیا همینه
تو زمان کوتاهی که زنده ای لذت ببر
تو زورت که نکردن ازدواج کنی
بله نمیگفتی بهش
تیغ که نگذاشتن بیخ گلو ت
پسر مردم بدبخت کردی بعد میگی نمی‌خوام
بدرک نمی‌خوای
خیانت ظلم در حق خودت هم هست اگر واقعا کارت به اینجا رسیده جدا شو
کاش مجرد بودی ولی با ایشون ازدواج نمیکردی
خیلی گناه داره اون کاری باهات نداره تو اینجوری تو ذهنت ایجور چیزا رو مرور میکنی
ببخشیدا ولی دلت باهاش نبود غلط کردی زنش شدی که حالا بخای خیانت کنی فک کردی توجیه داری فقط چون دوسش نداری نه خیر باید مسئولیت پذیر باشی
