خب شاید فکرش این باشه ک عزاداره و نمیشه باش شوخی کنم
منم از اشتباهات مادرم درس گرفتم
مهمون میومد خونمون -ما کلا دو خواب داشتیم یه خواب کلادراختیارش بود-خودش تصاحب میکرد نه اینکه مابهش یه اتاق بدیم- تا یازده دوازده ظهر میخوابیدن زن و شوهر درم بسته-ناهار شام اماده میخوردن-شاید بگم یه ماه به این منوال گذشت دروغ نگفتم-مادرم مهرطلب و رودرباستی دار هست منم سعی کردم اشتباهاتش و انجام ندم
منم یه روز دیگه کم آوردم، هم باید ناهار اماده میکردم هم هرکس یه ساعتی بیدار میشد باید صبحانه اماده میکردم، دیگه زدم به بیخیالی که خودشون صبحانه بیارن، ولی خب دلخور شدن فرداش گفتن اشتها نداریم صبحانه بخوریم و نخوردن
به جهنم که نخوردن اولویت اول خودتی تو داغدار بودی باید می رفتی یه جایی که آروم بشی یه نفر که تسکینت بده ،ببخشید همسرت هم آدم به درد نخوری تو این شرایط پذیرای مهمان شده ،تو اون جور مواقع آدم افسردگی حاد می گیره چه جوری درک وشعور نداشتن ،اگه از روز اول بخوای اینقد مظلوم باشی مثل من وخدمات بدی تا آخر عمر ازت متوقعن ،اومدن خونت یک هفته شماهم برو دوهفته خونشون تا در ک کنن مهمون داری چیه
