فردا برای همیشه از این خونه میرم

عزیزدلم‌من‌‌تا اینجا خوندم می فهمم چقدر دادی عذاب میکشی چقدرزحمت این زندگی رو کشیدی چه شبها وروزهایی رو گذروندی فقط یه خواهش ازت دارم  وسایلت روبرداروچنددقیقه بروخیابون بگرددنبال جا  وبعدش برگرده خونه ات کنار بچه ها وفکرکن تونستی به سرپناهبگیری وبچه هارو بیاری پیش خودت  بمون کنارشون     برای مشکلت هم کانال تنها مسیر آرامش اینارو عضو شو

به نظرم سعی کن بری و زندگی جدیدتو شروع کنی 

بالاخره کم کم رشد میکنی 

چرا باید تو این خونه بمونی و زجر بکشی و تحقیر بشی 

بعضیا هم چ توقعاتی دارن از شما

ایتا

منم درد نامردی و حتی میشه گفت یه چیزی بدتر از خیانت کشیدم ولی گناه بچه هات چیه اونا چرا باید تو این زندگی بسوزن محکم باش و تمام عشقت رو به بچه هات بده من داشتم میمردم حتی به خود کشی هم فکر کردم اما یه روز وقتی له چشمهای معصوم پسرم نگاه کردم حس کردم بهتره بار این ظلم رو خودم تنهایی بکشم تا با بچه هام تقسیمش کنم شوهرم نا حقی بزرگی در حقم کرد اما همش میگم فراموش میکنم تا بچه هام راحت باشن 

با احترام به شما دوست عزیز.چه ربطی داره به عشوه گری و این حرفای بیهوده انگار با بچه دوساله طرفه با حرفاتون میگید که زن مقصره انگار که کوتاهی کرده باشه.طرف ذاتش خرابه ربطی به خانمش نداره گلم‌.

خودش زنگ زد بهت که برگردی؟ سراغتو میگرفت تو اون چند روز؟ وقتی برگشتی باز کتکت نزد؟

من همه اینا گزروندم ولی پسرم و خودم عصبی و پرخاشگر شدیم و حوصله هیچ کس هیچی نداریم.عواقب تحملی ک کردیم و اذیت هایی ک شدیم این شد.کاش ادم ها واسه هیچ چیزی مجبور ب تحمل نبودن و ی جایگزین برای بدی ها وجود داشت ک متاسفانه فقط گذشت زمان از دردات گم میکنه.چون بچه داری محکوم ب تحملی .چون مسعولی ومادر.بشین خونت تا پای جونت تحمل کن و بجنگ تا جایی ک توان داری براشون پدرو مادر باش و از خودت بگزر.چون مجرد نیستی بگم فکر جون خودت باش.اینجا جون ما در الویت نیس فقط بچه هات .انشاله خدا ب تمام زنای سرزمینم ک مورد بی رحمی روزکار قرار گرفتن دل خوش عطا کنه

اشتباه میکنی تو کلا رفتارات و کارات طوریه که هلش میدی سمت اون زن 

من هم دقیقاً همین شرایط رو داشتم هنوزم با اینکه جایی نمیره ولی میفهمم با گوشی در ارتباطه یا شاید به وقتایی که می‌ره بیرون ببینتش ولی اصلاً دیگه برام مهم نیست نه دوستش دارم نه خوشم میاد ازش فقط لحظه شماری میکنم یا خدا جواب کاراشو بده تا دل من آروم بشه یا بچه هام بزرگ بشن رهاش کنم  چون حتی اگه کاری هم نکنه دیگه من اون آدم سابق نمیشم و کارای کثیفش یادم نمیره

 بچه هات خیلی کوچیکن سعی کن به شوهر عوضیت نزدیک بشی به هر روشی بکشونش سمت خودت 

 ریسکش خیلی زیاده که دو تا بچه معصومو با یه پدر معتاد و یه زن هرزه تنها بزاری

میدونم تزدیک شدن به شوهرت خیلی سخته ولی باید احساساتتو سرکوب کنی هر کار میکنی فقط بچه هاتو در نظر داشته باش

خدا رو چه دیدی چهار روز دیگه شاید رابطه اش با اون هرزه به هم خورد به نظرم بچه هاتو ترک نکن  تا جایی که میتونی مقاومت کن باید خیلی قوی بشی اون شوهر عوضیتو اگه از دلت بیرون انداختی ولی جور دیگه ای نشون بده     

اسی چشماتوببندفکرکن ازخونه رفتی؟آواره ی خیابون هانه سرپناهی..نه جای خوابی..دقیقا میشی کپی آن خانوم که باهمسرته..نهایت کارپیداکنی..ازسالمندنگهداری کنی .جای خواب داشته باشی...خودت رونجات بدی...بچه هاچی...این اقادست این خانوم می گیره ...میاره خونه..رسمامیشه زن بابای بچه ها...فکرمی کنی مهرمادری داره نه...هزاربلا روسربچه هامیاره..چون معتادند...فکرمی کنی ازپس هزیته هاش همسرت برمیاااد..نهه..آینده ی این دوتابچه چی میشه..صد درصدخراب میشه باکلی عقده ی روانی بزرگ میشندوشماروصد درصدمقصرمیدونند.چون مهرمادری دریغ کردی وفقط خودت رونجات دادی..بشین سرخونه ات ..دنبال راه حل درست باش..نه راه فراروشانه خالی کنی ازمسئولیت مادری...لطفازندگی بچه هاروخراب نکن...