جالبه که وقتی یه مرد خیانت میکنه ، بعضیا سریع دنبال مقصر توی زن میگردن.
انگار ذات خراب اون مرد ، بیارزشی انتخابهاش و بیمسئولیتی رفتارش هیچ نقشی نداره.
تو میگی «همش حرف» ، ولی من میپرسم : چرا از یه مرد هرزه دفاع میکنی؟
چه نفعی برات داره که قربانی رو متهم کنی و خیانتکار رو تطهیر؟
نکنه تجربهای داری که باعث شده خیانت برات قابل درک یا حتی قابل توجیه باشه؟
اگه کسی به هم نوع خودش رحم نکنه ، باید پرسید: دردش چیه؟ یا شاید خودش یه روزی اون طرف رابطه بوده؟
من ترجیح میدم به جای قضاوت قربانی ، ریشهی فساد رو بشناسم.
اگه تو از خیانت دفاع میکنی ، شاید بهتره یه نگاه به ارزشهات بندازی ، نه به زندگی اون زن.
و اگه سوختی از حرف من ، بدون که آتیشش از حقیقت بود ، نه از توهین.