خواهر بزرگم چندسال پیش موقع اربعین یهو تصمیم گرفت بره کربلا هیچکسو نداشت منو به زور راه انداخت منم خوشم ازش نمیاد چون دوس داشتم برم زیارت رفتم آقا روز اربعین بود یعنی روز قبلش اکثرشو باماشین رفتیم چندساعت که برسیم حرم پیاده روی کردیم یه کوله پشتی باهامون بود پول وچیزا تو اون بود منم جیب که نداشتم آقا این هروقت عقب من وایمیساد بیشعور دیگه گم میکردیم همو من هی بش میگفتم اینجوری نکن همین باعث شد شاید هزارتا نیشگون از من گرفت من بش گفتم روز اربعین به حرمت امام حسین جوابتو نمیدم ولی هروقت یادش میفتم میگم کاش جوابشو میدادم به اون روز فکر میکنم روانم به هم میریزه
فکر کن آدم تو راه کربلا باشه بعد به چنین چیزایی فکر کنه
من بااقوام رفتم و اونجایکی ازشون پولشومدارکشوگم کردماازکاروان جداشدیم زیارتم نکردیم برگشتیم اینهمه هزینه کردم هیچ وقتی یادم میوفته خیلی عصبی میشم روم نمیشدبگم به من چه شمابرید منم افتادم دنبالشون برگشتیم ایران
اره اشغال نذر کرده که زمستون همه رو به ی نیتی که ازش برآورده شده بفرستمون کربلا وقتی باهاشون نرفتم اونوق دهنشون سرویس میشه ازشون متنفرم خیلی زیاد این فقط ی نمونه از کارهایی بود که تو طول زندگی به سرم آوردن
خواهره بمیره خوبه اینجوری؟ راحت میشی؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
39 ثانیه پیش
39 ثانیه پیش
57 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
