با مادرشوهرم خوبم و خیلی خیلی خوش مشرب و خونگرمه
ولی هرگز تو یه ساختمون باهاش نمیموندم..خیلی ام اصرار کرد پدرشوهرم که بیاید مجتمع ما باهزینه ی خودم فقط کنارمون باشید نرفتم خودهمسرمم همیشه میگه ارامش وآسایش تو زندگی ازهرچیزی مهمتره
[QUOTE=398662735]مستأجری و زندگی مستقل تو اتاق ۶ متری با دلخوش ،بهتر از تو قصر مادرشوهر زندگی کردن و از دست دادن سلام ...[/QUOTE
غلط میکنن
چرا فکر می‌کنید در این حده ؟
همه اینا رو به خواستگارم خواهم گفت
سلااااام
به من ک با مادر شوهر تو یک ساختمونم. نصیحت کنید که چیکار کنم. احترامم حفظ شه و حد ها مشخص باشه
مرسی
قدیما میگفتم مشکلی نیست الان میگم آدما با تربیتا متفاوتن. با هر برخوردت هزارتا برداشت میکننن پس بهتر فاصبه ایمنی رعایت بشه
و مثال دوری و دوستی هیچ وقت الکی نیست
من توی یه ساختمونم
ولی مثل همسایه ایم
شاید یک یادوهفته بشه همو نبینیم
نه عزیزم عمه ها و زن عموم سن و سالی ندارن زیر چهل سالن. واقعا به آدم بستگی داره. مادر و پدر شوهر من که دیگه نسل قدیم هم هستن مثلا ولی به هیچ عنوان با کسی سازش نداره. تازه من خیلی صبور بودم ۵ سال تحمل کردم. جاری ۶ ماه هم نتونست باهاش بمونه
من ۱۳سال مستأجری کشیدم تازه امسال رفتم خونه خودم اونم هنوز کامل نیست،اگه برگردم عقب بازم همین کارو میکنم قطعا چون با شناختی که از خودم دارم و اخلاق اونا آدم یجا موندن نیستیم
من تجربه ندارم زندگی نکردم اما کلا دوست ندارم با کسی حتی مادر خودم تو یه ساختمان باشم
اوضاع اقتصادی داغونه پولدار نیستیم گرفتاریم ولی بازم اگه مثلا مادرشوهر داشتم حاضر نبودم برم خونه ایشون بشینم
کلا کنسله این قضیه .من سالها زندگی کردم طبقه جدا داشتیم جای خوب تهران . کمال احترام متقابل ولی بازم از یکسری نظرها به نظرم کنسل کنسل. آب میخوری همه میفهمن .دوری و دوستی خیلی زیباتر هست.
