خوب من مثه شما انقد وقت اضافه ندارم که همه تاپیک ها رو بخونم.
بعدم این خانوم گفتن "همشونا حریفم" پس خوب راه ارتباط رو بلد و نمیذاره لطف ها بشه وظیفه.
و عزیزم سرویس دهی کار شماس برای ذهن سیاهتون، ما لطف می کنیم جوابشم خدا صدبار بهمون میده.
روز خوش
لطفا تحت تاثیر حرفای اینجا قرار نگیر .همون دست فرمون خودتو برو خدا برات خواسته و سفره ات پرپیمونه هست چه اشکال داره ب بقیه هم نون برسونی .روان خودتو با این حرفا بهم نریز خیلی دل بزرگ میخاد بخشش .خدا براتون جبران میکنه .
شاید بیکار نباشین اما این قدر عجول هستین با اولین تاپیک که دیدین داستان نوشتین و قضاوت کردین. من تو شرایط این خانوم بزرگ شدم و بهش همفکری دادم چون تو عاقبت این زندگی دارم زندگی میکنم و بزرگ شدم و تبعاتش هنوز بعد چهل سال جلوی چشمم رژه میره.
شایدم شما کودکی سختی داشتی که این همه مهر طلبی و نیاز به محبت کردن توهر شرایطی داری تا محبت ببینی وبا این جور رفتارهای غیر عادی روح تون اغنا میشه
انشالا زودتر حل بشه مشکلتون و به آرامش برسین
موفق باشین
نه خونه نداریم مستاجریم . زندگی پیش خانواده همسر برای اینکه پول اجاره و رهن ندی از نظر من حرص و طمع بیخودی داشتنه . برای دو قرون بیشتر پول داشتن هم تو زندگیت دخالت میشه هم هیچوقت طعم زندگی مستقل رو نمیچشی . پول برای خرج کردنه چی بهتر از اینکه برای آسایش و آرامشت خرج بشه .
البته کلا زندگی کنار خانواده خودت هم اصلا درست نیست نه که موضوع فقط خانواده شوهر باشه کلا از قدیم گفتن دوری و دوستی . نزدیکی زیاد مثل زیاد خوردن شیرینیه دلو میزنه دوتا نسل مختلف با نیازهای متفاوت و سبک زندگی متفاوت هرگز نمیتونن با هم کنار بیان هرچقدر هم که دو طرف خوب باشن و اون وسط زندگی اون زوج جوون بهم میریزه
من با جاری یه جام بچه دو سالش میفرسته بالا من نگه دارم یبارم اسهال کرد وسط اتاق فرششو الان شستم دیگه نمیزارم بیاد
والا زن دایی من طبقه بالای خونه مادربزرگمه 10 ساله خیلیم راضین هردو طرف هیچ مشکلی باهم ندارن
اون گاهی میاد پایین بچه هاشو میذاره میره بیرون یا غذا درست نمیکنه میاد پایین ولی مادربزرگم زیاد بالا نمیره
تنها چیزی ک مادبزرگم میگه اینه ک خیلی شلخته اس واقعااا واقعا دروغم نمیگه هردفعه میریم خونش انگار بمب ترکیده این دیگه کاری ب مستقلی نداره خونش ی شهردیگه ام باشه باز بری خونش همینه
وقتی خانواده ش خوبن و شما هم وضعتون خوبه چرا باید ناراحت باشی
البته خیلی از عروسا ناراحت میشن اما معلومه شما خانم با اصالتی هستی
حرفای اینجا روت تاثیر نذاره از فردا عوض بشی
معلومه شوهرتم خیلی مسئولیت پذیر و عاقله
منم یه جا هستیم وقتی تازه عروس بودم بچه ۶ سالش همش تو خونه ما بود انگار جاریم حالیش نبود من تازه عروسم خونم نو هست من گناه نکرده بودم که باهاش یه جا بودم روزی بود که بچش از صبح تا موقع خواب همش خونه ما بود میگفتم برو خونتون دیگه دیر وقته میگفت من خونمون رو دوست ندارم 😐بعد بجه دار شدنم هم به پسرم حسادت می‌کرد حس می‌کرد بچه من جای اونو گرفته مصيبت داشتم می یومد پسر ۱ ماهه منو میزد محکم فرار می‌کرد استرس کشیدم تا پسرم شد ۴ سال الان اون ۱۲ سالشه پسرم ۴ سالشه ولی هنوزم خیلی اذیتش میکنه ولی نمیزارم بیاد خونمون چند بار راهش ندادم فکر میکنم به مادرش برخورد بچشو جمع کرد دیگه خیلی دیر به دیر میاد
