دقیقااا یه عکسایی ازش دارم که میگم خدا چقد صبرم میداد اون موقع
فقط وقت واسه غذا درست کردن داشتم 😃
البته خدا خیر پدر مادرمو بده خیلی کمک حالم بودن یه وقتا مامانم چندساعت میبردش من یه خونه تکونی اساسی میکردم
آره منم یه وقتا دلم برای اینقدر کوچولو بودنش تنگ‌میشه
یه بار تند تند داشتم آشپزی میکردم قاشق از دستم افتاد یهو صدای خنده اش از پشت سرم شنیدم 😅😅 وروجک فکر میکردم خوابه , بیدار شده بود اومده بود به من می خندید که قاشق از دستم افتاده 😅 اونموقع هنوز راه نمی‌رفت ، چهاردست و پا اومده بود ❤️
الان وابستگی داره طبیعی هست منم پسرم ۱۸ ماهشه همین طوره دیگه میبرمش تو آشپزخونه میزارمش رو کابینت کارهام میکنم الان نسبت به قبل بهتر شده هم سن بچه شما بود خیلی شدید تر بود
خدا نگه داره براتون ❤
یاد یه خاطره دیگه افتادم ، منم یه شب بچه رو خوابونده بودم ت اتاقش و برقا خاموش و همه جا ساکت
واسه خودم چایی ریخته بودم اومدم بیام تو پذیرایی یهو با یه موجود فسقلی که وایساده داره منو نگاه میکنه مواجه شدم
یه هعععععییییی کشیدم دستمو گذاشتم رو قلبم از ترس
انقد بی سر و صدا اومده بود فندوق خندم گرفت
من اگه برمیگشتم به عقب بیشتر و بیشتر براش وقت میذاشتم
من یه پسرم ۲/۵ سالشه یکیش ۹ ماه واقعا سخته
بابت شیو ک منم تایم نمیکردم دیگه شروع کردم لیزررفتن ازین بابت راحت شدم و از خودم میزنم تا زندگی اوکی باشه از صب ساعت ۷ ک شوهرم میخاد بره سرکار بیدار میشم و ظهرم میخابن من نمیخابم ب کارا میرسم
