بابام الان هر کاری میکنه مامانم باز راجبش منفی نگری میکنه ، کلا راجب همههه ادما منفی نگره،ولی راجب بابام خیلی بیشتر
هررر هفته دعوا داره، یه روز خوشحال میبینمش دلم میخاد بهش بگم چطوری روت میشه اینقد قهر و دعوا کنی؟! بابام هفته پیش اومد بهم گفت بیشتر باهاش صحبت کنین کمکش کنین و فلان ،منم هر روز ظرف شستم باهاش نشستم حرف زدم خندیدم، ازش دفاع کردم گفتم اینقد کار نکن و فلان، آخرش هیچییییی به هیچیی، الان اینقد وحشی بازی باز در اورد که از تمام دلخوشیام و محبتام پشیمونم، امشب همش تو ذهنم بود یچی بگم بهش ، دلم ازش پره ولی نمیگم چیزی همش خودمو کنترل میکنم، ولی اون هیچی تو دلش نگه نمیداره، هر حرفی میاد تو دهنش میزنه، صدهاابار به خودم تیکه انداخته، گفته بچه به درد نمیخوره، فلانه
یکم سرکه سفید توش نمک بریز موقعی که خودت ونتدرت میرین حمام دوش گرفتین غسل گردنتان نباشه آب باز کن بریز روسری بیا بیرون بعد ۵۰ایه سوره بقره باروت بلند بزار تورونتو پخش بشه بعد سوره طلاق ویاسین وزیارت عاشورا بخونین تاثیر داره برا رارامش برا من جواب داد
نگو اینجوری، نباید به خاطر رفتارای بقیه ببازی، با بچت وقت بگذرون خوشحالش کنه یکاری کن پشت و پناهت بشه، البته میدونم سخته و گفتنش اسونه، ولی هر چی بیشتر افسرده بشه ادم عمر خودش هدر می‌ره ،همیشه به مامانم میگم که با این کارات داری عمر هممونو هدر میدی و فلان ،گوش نمی‌ده
من تنها دعام وآرزوی اینه اول بابام فلج بشه کرم بزنه بعدم شوهرم ومادرش فلج شدنشون ببینم بلاهایی که اینا سرم‌آوردن شما نیاورد میرفتم دانشگاه بهم میگفت نیری به پسرا میدی چون اولین دختر فامیل بودم میرفتم دانشگاه
من بچم میبرم پارک سخته با یکی ارتباط بگیرم از آدمها ترسیدم من نفر اول دانشگاه بودم هم کار می‌کردم هم درس میخوندم حقم این جور با حقارت زندگی کردن نبوده
به مادرم گفتم فهمیدی بچت دختره نمیخواستی خفش میگردی یه آبم روش نه روزی هزار بار بکشیش گفت خلایق هرچه لایق
دقیقا شوهر منم همینجوریه از بیرون نگاش کنی میگی وای چه مرد خوبیه مثلا تولد تو کافه برام گرفت ولی در کل خیلی آدم نچسبیه همش در حال غر زدن و ناله کردنه همش اخماش پایینه وقتی هم باهاش بگو بخند میکنم خیلی سرد و خنثی هست و کاملا قابلیت اینو داره که یه زن شاد و پر انرژی مثل منو افسرده کنه ولی من چون شاغلم سعس میکنم با شغلم خودمو سرگرم کنم زیاد بهش متکی نباشم که اینجوری نشم بعدا
بازم من ازش متنفرم
منم تا الان بهشون احتیاج داشتم ولی گند زدن به جوونیم
جز تامین نیازای مادیم اونم تا یه حدی ، هیچ محبتی ،مادری در حقم نکرده .زندگیم خیلی بی روحه، هیچ محبتی تو خونه نیست
سعی کردم بهش نزدیک شم کمکش کنم بریم بگردیم خوشحالش کنم ولی خودش نمیخواد انگار، وقتی با من بد رفتاری میکنه من چجوری دوسش داشته باشم و درکش کنم، همه ازش بدشون میاد، نتیجه رفتار خودشه، هیشکی دلش نمیخاد با ادمی که اینحوری رفتار میکنه هم صحبت باشه🙂 من خودم عاشق وقتیم که خونه تنهام، وقتی میان خونه دیگه حس راحتی ندارم
کاش واقعا ادما حال همو درک میکردن
بعضی رفتارا عادته من مادرم یه هو میدیدی عصبی میشد و با کسی حرف نمیزد به حالت قهر همیشه تو بچگیم میگفتم مگه من چیکار کردم که بام اینجوری میکنه الان دقیقا خودمم همونجوریم هر چی هم تو ذهنم با خودم میگم اروم باش فایده نداره بیشتر هم نزدیک پریودیام اینجوری قاطی میکنم
