میدونی هر کسی نظر خودشو داره بچه عزیزه آدم جونشم براش میده خودمم دوتا دارم پس میفهمم بیشترین نگرانیت بچه هات هستن ولی یه طرف میذارم مزایا یه طرف معایب این زندگی
من خودم بشخصه اگه قرار باشه تو خیابون و بدون بچه هام بمونم میمونم اما همچین زندگی تحمل نمیکنم چون همچین آدمی نه برای من همسر میشه نه برای بچه هاش مایه آرامش و خب قانونی تا یه سنی بچه با مادره و بعدم خودشون انتخاب میکنن اگه حتی قرار باشه چند سال از بچه هام جدا بشم بازم میرم چون ارزش من این نیست حتی بخاطر بچه هامم در این حد نمیتونم تحمل کنم پس فردا بچه هامم میگن چرا موندی چرا مارو بدبخت کردی خودتم همینطور
و اینکه معتاده بچه بهش نمیرسه
اما اگه واقعا بچه هات برات مهم هستن برو مشاوره اون صد در صد بهتر میتونه کمکت کنه و سعی کن دارو هم نخوری شوهرت برات پرونده روانی باز کرده و این اصلا به نفع نیست بلید با وکیل پیش بری