همه از ماماناشون میگن چه لقمه هایی میذاشت و خاطرات مدرسشون
من یه جور دیگه تعریف کنم من خودم دهه پنجایم سه تا بچه داشتم بلند میشدم نمازمو میخوندم بخاری نفتی رو پر نفت میکردم روشن میکردم چایی میزاشتم و روی همین بخاری تخم مرغ درست میکردم سفره می انداختم سه تا بجه هام یه تایم بودن بیدار میشدن صبحونه رو میخوردن ولی خدایی پول نمیدادم بچه ها وضعمون چنانی نبود ولی لقمه میگذاشتم براشون
خدا خیرت بده اسی منو یاد چی انداختی بوی نفت بوی بخاری نفت نم نم بارون 😔😔😔کاش اون زمان برگرده بجه هام بزرگ نمیشدن اینقد توی زندگیشون سختی نمیکشیدن واسه لقمه نون
حالا باز خوبه شما یه چیزی میبردید من که گشنه میرفتم گشنه هم بر میگشتم چطوری زنده بودم خودمم نمیدونم
مادرمم اصلا در پی تغذیه و اینجور چیزا واسمون نبود اصلا نمیفهمید ما چطوری میرفتیم و میومدیم
من همیشه بابام برام لقمه میذاشت بعضی روزا هم کیک یا تی تاب و ساندیس یا شیر میذاش هر روزم بهم پول میداد.ولی خودم دلم نمیومد پول خوراکی بدم جمع میکردم پولامو
به نظر من اصلا به وضعیت مالی نیست به اون لحظه اس حتی اون وسیله و خوراکی رو همون بچه تو خونه هم دارند ولی اون لحظه وقتی بوش میپیچه تو بینیش دلش میخواد آخه واقعا دیگه سوسیس و کالباس بو داره مفیدم نیست ، حتی شاید خوراکی از مغازه می‌خرن چندبرابر یه مشت آجیل یا یه موز بشه قیمتش ها ولی به اون لحظه است فقط و دنیای بچگی شون
من یک تیکه نون خالی میبردم تو مدرسع هم که بهمون کیک میدادن توقع داشتت نخوریم بیاریمش خونه😐
من یادمه مامانم حتی واسم برنامه کلاسیم م هم نمیچید
یادم داده بود کتاب درختی نگارش‌ه
ریاضی روش عکس سیبه
و هر شب همینجوری آماده میکردم
البته بیخیال نبود لقمه های ساده مثل نون و پنیر هر صبح واسم میذاشت ولی مثل مامان های الان نه
این همه رسیدگی و ناز کشیدن نبود
دهه هشتادیم
ولی خب با پدر مادرهای بهتر نسل اونقدر مفیدی هم نیستن فقط جسورن مثلاً مامان من هزاران برابر من به داداشم رسیدگی کرد الان ۱۵ سالشه به شدت لوس و پر توقع و بی مسئولیته از پس بدیهی ترین کارای خودشم برنمیاد و واقعا خوب بار نیومده
من تا کلاس یازدهم همین برنامه بود وقتایی که تا دو مدرسه بودم مامانم غذا میزاشت یا ساندویچ برا می‌خرید می‌آورد و....
همش میگفتن فلانی کیفش باز کنی ۳تا کتاب میاره همش خوراکی
یا یه بار یکی از معلم هام می‌گفت فلانی تو زنگ تفریح میبینم همش در حال خوردن تغذیه
ولی سال دوازدهم عروسی کردم خونه خودم بودم ن صبحانه ن تغذیه فقط تو راه همسرم برام بیسکویت ساقه طلایی با کرم کاکائو می‌خرید پولم میداد اونجا بود که فهمیدم مامانم چه کار بزرگی می‌کرده همیشه فکر تغذیه و خراکمون بوده
من هیچ وقت یادم نمیاد مامانم صب بیدار شده باشه برا من صبحانه بده یا لقمه بگیره
ظهر که برمیگشتم هر موقع داداشم زودتر میومد غذا میخوردن هر موقع من زودتر برمیگشتم باید صبر میکردیم تا داداشم بیاد
