آخه گفتین دیگه همکار هایی به این خوبی نصیبتون نمیشه شاید من اشتباه خوندم ولی اگر همکار های خوبی نداریو و رو اعصابتون می رن تلاشی برای موندن نکنید اگر میشه چون شما هنوز خیلی راه تو زندگی آیندتون در میش دارید که باید اعصاب روح و امیدتون رو تا آخر نگه داریو و سر چیزای بی خودی مثل همکار های ناباب از دستش ندیدین و از طرفی میتونین یه الگو برای جامعه باشید و اگر فرزند دارید برای فرزندتان و اونهارو پر دانش تر خودتون بپرورانید و آرامش داخل خونه بیشتر و اینکه همه قدر درس خوندنشون رو می دونن و بهتون افتخار می کنن
و اگر بچه نداری و سابقت کمه چرا اینقدر زود باید کم بیاری خیلی افراد محیط کار رو جدی نگیر مدام عوض میشن من سابقم حدود ۱۹ ساله مدام بخش کاریم همکارام مدیرامو ... عوض شدن و هر بار آدمای بهتری سر راهم قرار گرفتن آدمای منفی هم وقتی روشون تمرکز نکنی خودبخود راهشون از شما جدا میشه این یه اصله ولی شاید با رها کردن کارت پشیمون شی بعد یه مدت راه برگشتی داری؟ مرخصی بدون حقوق بهترین گزینست اونم نه زیر شش ماه چون من بعد هشت نه ماه دیگه در تکاپوی برگشت بکار افتادم حال خوشی نداشتم تو خونه چون کلا آدم پر کاری هستم الانم زندگیم رو نظم تره
بله گلم شما درست میگی ولی من خیلی زندگی سختی داشتم و دارم و تو شرایط خیلی بد دارم زندگی میکنم و حسرت چیزای خیلیییی کوچیک که همه راحت دارنش تو دلمه و هدفمم دبیری و انشالله از رشته ی ریاضی فیزیک میخوام برم ممنون میشم شماام برام دعا کنید🥹🫶🫂
شغلت چیه لطفا بگو
اگه خیلی پول داری برو یه مشاور خوب پیدا کن و به جای مشورت گرفتن از آدمایی که فقط چصیاتو براشون میاری، از یه متخصص کمک بگیر.
ولی شما یا فیکی یا اونقدر تازه به دوران رسیده هستی که میخوای بیای یه جا فقط به رخ بقیه بکشی اوضاعتو.
پول مشاور نداری؟
آدمی که واقعا پول داشته باشه اینقدر به رخ نمیکشه. تو قطعا یا فیکی یا تازه به دوران رسیده
