خسته‌ام
نه از راه، نه از آدم‌هااز این‌که گاهی بغض‌هام حتی توی دعا هم نمی‌شکنن. اما هنوز امید دارم، چون می‌دونم تو اونجایی
همون‌جا که سکوت شب‌هامو می‌شنوی،
همون‌جا که اشک‌هامو بی‌صدا می‌شمری،
همون‌جا که حتی وقتی نمی‌تونم حرف بزنم، تو از دل‌م می‌فهمی چی می‌خوام.
خدا
من عاشق توام،
نه فقط وقتی خوشحالم، بلکه وقتی خسته‌ام، شکسته‌ام، بی‌پناه‌م
.تو تنها کسی هستی که وقتی همه رفتن، هنوز مونده‌ای، هنوز صدام می‌زنی، هنوز می‌گی: "من نزدیک‌تر از رگ گردنم."
من با تو ادامه می‌دم،
با تو نفس می‌کشم،
با تو امید دارم حتی وقتی هیچ‌کس نمی‌گه "همه‌چی درست می‌شه."
تو قول دادی، و من به قول‌ت دل بستم
