تو رو خدا در حد حداقل دو کلمه کمکم کنید ،همش گریه و بغض شده وقتی خونه نیست😔😔😔
وقتی خونه اس خودم شاداب و فیلم و بازی با بچه و کار خونه و رسیدن به خودم و... مشغول می‌کنم اما امان از دلم...
الان ۷ روزه با شوهرم قهریم ،دعوامونم سر اینکه صندلی خورد به دیوار نه صندلی چیزیش شد نه دیوار ولی شوهرم هر چی از دهنش دراومد به من گفت ،بهم گفت این خونه منه ،مراقب کارها و رفتارات باش و ...منم گفتم از صبح تا شب تو این خونه زحمت میکشم خونه منم هست اونم طبق معمول سرم داد زد که ببین زبونتم درازه و... اگه دلت خونه میخواد برو خونه پدرت اونجا خونه تو ،هر بار موقع دعوا اسم جدایی و طلاق میاره
من با شما و مشاورم صحبت کردم همگی گفتید من بد عادتش کردم باید صبور باشم تا بفهمه وقتی مقصره بیاد دلجویی کنه
بچه ها حرف من اینه ،شوهرم خیلی بد رفتار می‌کنه این هفت روز اصلا محلم نمیزاره
یه چند روز شام با من سر سفره نمینشست غذا بخوره اما دو شبه میاد اما خیلی نادیده میگیرتم و مدت طولانی قهر بودن هم براش افتخاره
بچه ها من چیکار کنم واقعا دارم اذیت میشم ،بچه آزمون بغل می‌کنه و بوی می‌کنه بازی می‌کنه همه با صدای بلند و نسبت به روزهای عادیمون این رفتار بازی و توجه به بچمون چندین برابر شده
من چیکار کنم آخه ،هی داره کش میاد این دعوا ،دفعات قبل من خیلی میرفتم نازش میکشیدم ،تا سه روز فقط التماس و ناز کشیدن بود کارم حتی به قلقلک دادن کارم رسیده بود آخرم وقتی آشتی میکرد هم سر سنگین بود هم من خورد شده بودم
من چیکار کنم ،تو رو خدا حداقل دو کلمه کمکم کنید ،قلبم داره میترکه ،همش میخام اون خونه نباشه یه دل سیر گریه کنم
