دیروز دکتر روانشناس بهم گفت تو بیماری وسواس فکری داری و بخاطر همینم همیشه مشاحره داریم و به نظرم اگه به همسرم بگم اونوقت تمام دعواهای زندگیمون رو میندازه گردن خودم و دیگه زیر بار هیچی نمیره و تلاش نمیکنه دیگه تا خواسته هامو برطرف کنه و تا اخر عمرم بهم یه برچسب میچسبونه و میگه مشکل از خودته به نظرتون همین فکرمم از روی بیماریمه یا باید بهش بگم؟
چون من فقط میخوام واقعا مشکلاتمون حل بشه
بنظرم نگو
و درمانتو شروع کن فقط
نه دیگه مشکلو خودت فهمیدی بیصدا و چراغ خاموش خودت اوکیه کن
اگه مشکل جسمانی و روانی شدیدی بود میگفتم بگو اما وسواسیت رو نگو جدن ادما درک نمیکنن و هر حرکتت رو میچسبونن بهش بیشتر میرن رو مخت نگو
اصلا تحت هیچ شرایطی نگو
همسرتو ببر روانشناس براش توضیح بده
این بیماری بیشتر به حمایت نیاز داره نه تحقیر
اگر ادمی هست که سواستقاده میکنه از این موضوع نه نگو
خب ببین دکتر بشما گفته وسواس فکری داری وسواس فکری از چی بوجود میاد میدونی همین درک نشدن از طرف همسرت .میگی تو بحثا و مشاجره ها پیشش دردو دل کردن میزاره سر خودم میگه تو مشکل داری .اگه یکی بهت از خانواده همسری کسی حرف بدی بهت زد دلتو رنجونده کرده تنها شونه ها و دردودل کردن با شوهرته میتونه یه ذره آرومت کنه و اونم بخواد پست بزنه بگه باز شروع کردی حتی حق باتو باشه .پس وسواس فکری بوجود میاد
بستگی داره همسرت چجور ادمی باشه
اگر بادرک و فهم باشه
خوب تو شرایطی درکتون میکنه و سعی میکنه باحرفهاش و کارهاش بهتون کمک کنه تا خوب بشین و کمتر بحث میکنه
ولی خدای نکرده اگر درک درست حسابی نداشته باشه
همون مریضی تو چوب میکنه و دایم تو هر شرایطی میکوبه سرت
من خودم باشم نمیگم چیزی پیشش
اصلا و ابدا نگو
اصلا
بازم میگم اصلا
ببین شوهر هر چی هم که خداشناس و با اخلاق باشه اینو مثل پتک میکوبه تو سرت
اصلا معلومه اگه اونم رفت روانشناس چیزی نبنده پای روانش هان
این مردا دنبال آتو هستن حواستون جمع کن
به هیچ عنوان نگو .حتی اگه شوهرت پیغمبر باشه هم نگو .. ببین صد در صد از این به بعد همه چیو میندازه گردن تو
البته همسرتم بدون مشکل نیست ولی اولویت درمان خودتون هست
مشکلاتتون چیع؟
وسواس فکری فقط داری؟
وسواس عملی هم داری؟
وسواس اصولا همراهه افسردگیه
