امروز رفتیم بیرو با بچه کوچیک. خیر سرم رفتیم شهربازی سرپوشیده. مجبور شدیم دو سه جا هی وایستیم هی کالسکه رو از صندوق عقب برداشتم هی گذاشتم. هی جمع کردم هی پهن کردم. کمرم نصف شد. بعد رفتیم شهربازی شوهرم رفت تو صندلی نشست و هی بچه رو بالا و پایین کردم هی بچه نق گریه بچم نزدیک دو سالشه. هی نشست هی بلند شد یعنی پدرمو دراورد بعد اقا واسه خودش نشسته بود رو صندلی بعد اومدیم خونه شوهرم گفت املت درست کن. بدو بدو رفتم شام درست کردم. بعد نشستم غذا دادم بچه و ... داستاناش. حالا بهش میگم یه کمکی میکردی پدرم دراومد یه کالسکه رو درمیاوردی. حالا شروع کرده به داد و بیداد اره من هر کاری میکنم تو نمیبینی و منت نزار و میخواستی بهم بگی. یعنی مقصر صد در صدم باشه هیچ وقت نمیگه من اشتباه کردم. خدایی الان من حق ندارم. تو رو خدا بگید
من بودم دیگه دست به کاری نمیزدم آدم میشد
اره حق با تو بوده
کمک میخواستی خب میگفتی. نکه نگی بعد بیای غر بزنی علم غیب ک نداره
خوب مقصری دیگه. همون لحظه ازش بخواه. انتظار نداشته باش خودش بیاد. فک میکنه وظیفه توعه
انتقاد پذیر نیست
کمک خانوم نیست
پذیرش اشتباه نداره
انعطاف پذیر نیست و نمیخواد تغییر بده خودشو و...
نه مقصر خودتی باید ازش کمک میخواستی
ببین ما نمیتونیم حق رو ب کسی بدیم و مهم نیست حق با کی یوده اولا از همون اول از شوهرت کمک بخوا ن بعدا ازش گلایه کنی دوما سر این چیزای پیش پاافتاده اوقات خودتون رو تلخ نکن میدونم خسته شدی خودمم بچه کوچیک دارم گاهی پیش میاد این وضعیت ولی ب خوبی های همسرت فک کن و بگذر وگرنه بخوای با ذربین دنبال حق و حقیقت و من من باشی و... زندگیت رو خراب میکنی
ببخشیدا اگ ی جاهای از حرفا تند بود ک بنظر خودم نبود امیدوارم کنارهم پایدار باشید❤
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
